Een motorreis met bloed, zweet en tranen
Heb je van Paul van Hooff’s eerste boek nog niet gelezen? Lees dan niet verder voordat je dat gedaan hebt! Hieronder kom je wellicht dingen tegen waardoor het lezen van dat verhaal minder interessant wordt!
Tijdens Paul’s eerste avontuur, Man in het zadel, is er veel gebeurd wat zijn leven voor altijd heeft veranderd. Van extreem natuurgeweld tot een affaire met een FARC-guerillera. Van op hem gerichte wapens tot geweldige ontmoetingen met locals. Maar bovenal, tijdens de reis werd bekend dat hij vader zou worden van een tweeling, verwekt bij de Boliviaanse Roxana.
Ondanks haar zwangerschap besloot Paul zijn reis af te maken. Toch is hij, verantwoordelijk vader als hij is, in het plaatsje Sucre, Bolivia, gaan wonen. Dichtbij zijn twee mannetjes Sebastian en Santiago, inmiddels alweer 10 jaar oud.
11 Jaar na het begin van de eerste reis is zijn letterlijke opvolger van hier naar Tokio van start gegaan. Door middel van crowdfunding is Paul opnieuw op reis gegaan met zijn Moto Guzzi V7 (Guus genaamd) uit 1975.
Ook tijdens de reis heeft zijn achterban, bestaande uit fans, vrienden, kennissen en familie, regelmatig financieel te hulp geschoten. Het lijkt daarmee wel iets minder avontuurlijk maar Paul is hen maar al te dankbaar. Eenieders eis was uiteraard dat ook over deze bijzondere reis een net zo bijzonder boek zou verschijnen.
Van hier tot Tokio, een uitspraak die we allemaal wel eens gebruiken om lange afstanden aan te tonen, persoonlijk heb ik deze uitspraak nooit op die manier bekeken maar heeft door dit verhaal er een mooie betekenis bij!
Na een mooie start vanuit het Brabantse Den Bosch rijdt hij het avontuur tegemoet! Van de Servische winter tot een indrukwekkend wodka tafereel in Rusland. Op weg naar de Iraanse grens zonder visum en nog legaal binnenkomen ook! Dat is zijn manier van reizen! Als klapper op de vuurpijl redt hij ook nog een leven en komt hierdoor in het landelijke nieuws!
Omdat van Hooff geen romanschrijver is maar eerder een reportagejournalist hoef je je niet te worstelen door enorm lange zinnen. Hij schrijft, net als bij zijn eerste boek, alsof je bij hem achterop hebt gezeten. Hij omschrijft wat hij ziet, wie hij ontmoet en wat hij meemaakt.
Echter is Paul wel gevormd door zijn vorige reis, de scheiding met Roxana, het gemis van zijn jongens, je merkt dat dat veel impact op hem heeft gehad. Uiteraard slaat hij zich overal doorheen en maakt hij overal het beste van.
Het boek laat je snel doorlezen tot aan de laatste twee woorden, die bij mij toch even insloegen….
