Reisverslag: East Infection [deel 1]

Er zijn van die motorvakanties die je nog lang bij blijven. Drie weken lang op pad en nog zoveel momenten die mij perfect helder bijstaan. Ik heb niet eens een dagboek bijgehouden. Maar als ik de foto’s bekijk en Gogol Bordello luister die drie weken lang in mijn helm tetterde, zit ik direct weer op een goedkope witte plastic stoel langs een drukke weg een hele kip weg te smakken voor 5,- euro. Ik ruik de goedkope sigaretten en proef de eigen gestookte drank. Zie slechte tanden, kogelgaten en schitterende benen onder veel te korte rokjes. Repareer een bubbelbad met ducttape in een bruidsuite, waar we voor twee tientjes slapen. Ik zie corruptie, haat en verdriet. Maar ontmoet bovenal de meest gastvrije mensen die ik ooit op een motorreis ben tegen gekomen.

Het is 18 juli 2011 als ik met Pim Boerjan en Domien Verberckmoes nat en verkleumd langs de Autobahn op de garmin kijk. De laatste dagen voor een grote motortrip zijn op de één of andere manier altijd druk en gestrest en op deze eerste dag zijn we heel erg toe aan een nachtje wildkamperen. Op goed geluk stel ik een groene vlek honderd kilometer verderop in als bestemming.  Het blijkt een fantastische plek te zijn waar we ongestoord kunnen kamperen. Alhoewel, ongestoord? ’s Nachts komt er een wild zwijn de resten van de macaroni opschrokken. Domien en Pim hebben geen oog dicht gedaan, ik heb nergens iets van gemerkt.

Er volgt weer een lange natte saaie Autobahn dag, die gelukkig plots wordt verstoord door Domien. Vol in paniek duidt die aan dat we de afrit moeten pakken, waar we net langsrijden. We stoppen en zien zijn rechterbeen volledig onder de smurfensap besmeurd. Nu is Domien best klein, dus we vragen bezorgd of alles goed met hem gaat, maar gelukkig is het koelvloeistof. Zijn aftermarket valbeugels zijn zo ontworpen, dat ze in de radiator gaan prikken als een boutje is afgebroken of los getrild. We kopen koelvloeistof en blijven bijvullen tot we een garage vinden. Daar gieten we een goedje in de radiator, die van binnenuit het lek dicht. De rest van de reis houdt de alp het droog.

Het is de derde doorweekte dag op rij als we Oostenrijk binnenrijden. Er schijnen fantastische bergritten te zijn in dit land, maar we zijn enkel en alleen nog maar in zon geïnteresseerd. Zelfs de snelweg naar het zuiden die schitterende uitzichten zou moeten bieden is een helse douche. De ‘ontzettend harde regen helm strijd’ begint. Doe ik mijn vizier dicht, dan blijft mijn gezicht droog, maar mijn vizier beslaat en mijn linker hand werkt continu als vizierwisser. Doe ik mijn vizier open, zodat ik mijn linker hand op het stuur kan houden, zie ik niks door alle dikke druppels in mijn ogen. Ik heb best grote ogen en de inspanningen om mijn ogen half dicht te knijpen is bovengemiddeld groot. Geen porem voor mij. De gulden middenweg blijkt  het vizier op een kiertje zetten om het beslaan tegen te gaan, maar nu moet ik uitkijken dat ik het vizier niet dichtduw tijdens het vizierwissen en dat er geen regen door het kiertje mijn neus invliegt. Ja, motorrijden is echt fantastisch. Gelukkig heb ik een goede regenoveral aan. Wat altijd voor een feest in het tankstation zorgt als blijkt dat je portemonnee nog in je rechter motorbroekzak zit en je moet gaan worstelen met die felgekleurde condoom om erbij te kunnen. Heupbewegingen van The King zijn er niks. Moeders bedekken snel de ogen van hun kinderen als ik na een obscene boogie woogie mijn kleffe geldzak vind. Ik trek dat condoom altijd te laat aan, pas als we al 30 km door de regen hebben gereden en ik heb als student natuurlijk geen geld voor een ademend powerrangerpak.

De verlossing is daar als we Slovenië inrijden. We beginnen voorzichtig een Oost-Europese sfeer te proeven. Slovenië is het enige land van het oorspronkelijke Joegoslavië dat lid is van de EU. Door de handel met West-Europa heeft het land weinig geleden onder het uiteenvallen van Joegoslavië en het communisme in Oost-Europa. Maar of het nu door het verroeste bushokje is of de eerste gekke streepjes boven letters van plaatsnamen, dat weet ik niet, maar toch merken we iets van een verandering.

Eindelijk is daar het vakantiegevoel. We rijden in de zon op weg naar Bled over onze eerste bochtige weg met zicht op de Julische Alpen. Bled is een duizend jaar oud stadje in het Noordwesten van Slovenië. We rijden naar het meer van Bled, Blejsko jezero, met in het midden een klein eilandje waar een kerkje op staat. Als we op een vlonder staan kunnen we de verleiding niet aan. Ons stinkende motorpak gaat uit en we duiken het meer in. Het water is opmerkelijk warm. Onze spieren komen tot rust en alle ellende van de eerste dagen wordt vergeten. Als de zon bijna onder gaat komen we aan op de camping. Met zaklampen op ons hoofd zetten we de tent op. We nemen een biertje en pakken de kaart erbij opzoek naar de bergroutes. De reis gaat nu echt beginnen.

[Deel 1] Nederland > Slovenië  | [Deel 2] Slovenië > Kroatië | [Deel 3] Kroatië > Bosnië | [Deel 4] Bosnië > Servië | [Deel 5] Servië > Roemenië | [Deel 6] Roemenië | [Deel 7] Roemenië > Oekraïne | [Deel 8] Oekraïne > Nederland