Zonder plan naar Verweggistan
Anderhalve week geleden werden we door Pieter en Mandy benaderd via ons glorieuze stickerverkooppunt. Stickers wilden ze hebben, want ze gaan begin maart op pad naar Mongolië. Wat ons betreft genoeg aanleiding om eens op de koffie te gaan!
Zo gebeurde het dat we deze week in een bijna leeg huis in Utrecht Mandy en Pieter ontmoeten. Pieter is net voor ons thuisgekomen en staat nog in de keuken te kokkerellen. Hij vertelt: “Deze week is mijn laatste werkweek en eigenlijk zou ik mijn werk moeten overdragen aan een opvolger, alleen is er nog niemand voor die vacature gevonden.” Pieter heeft zijn baan als zorgmanager vaarwel gezegd om in alle vrijheid aan hun reis te kunnen beginnen. Wat er daarna gebeurd? “Dat zien we daarna wel”.
Mandy is zelfstandig ondernemer en werkt als fotografe. (Hmm, iemand die van mooie plaatjes houdt en op reis gaat, waar hebben we dat ook alweer eerder gezien?) We informeren naar de motorhistorie van Mandy en ze steekt van wal: “Anderhalf jaar geleden heb ik m’n motorrijbewijs gehaald en vlot daarna kocht ik mijn eerste motor, een Yamaha Fazer. Het motorrijden zit bij ons in de familie, de mannelijke helft rijdt veelal BMW. Afgelopen zomer zijn Pieter en ik in de vakantie met de motoren door Duitsland gereden en dat is eigenlijk heel goed bevallen.”
Pieter, inmiddels de laatste broccoli wegvorkend, valt bij: “Bijna twee jaar geleden vroeg mijn broer, die in Nepal woont, of ik mee wilde op een roadtrip door de Himalaya op Enfields. Natuurlijk wilde ik dat, ik had alleen nog geen motorrijbewijs. Niet dat het echt nodig is zo’n rijbewijs in Nepal. Mijn broer heeft het ook niet… Toch heb ik in Nederland maar rijles genomen en even later ben ik, met het roze papiertje op zak, naar mijn broer toe gevlogen. Eigenlijk waren mijn eerste kilometers die ik zelfstandig maakte op een Enfield in Nepal…”
Terug in Nederland moest er natuurlijk ook een motor komen. Na enig afdingen werd dat een Guzzi V65SP, in matige staat waarmee hij de grootste moeite had om Mandy in Duitsland bij te houden. Tijdens diezelfde vakantie ontstond een voorzichtig idee. Mandy vertelt: “We hadden eigenlijk al veel langer het idee om een buitenlands avontuur aan te gaan, maar we wisten nooit zo goed welke vorm dat dan zou moeten krijgen. Vorig jaar op vakantie, in de zon op een terras, stelde ik voor om naar Nepal te rijden met de motor. Misschien kwam het wel door de verhalen van Pieter of door de foto’s die hij daar maakte…”
Pieter hoefde niet lang na te denken en stemde meteen in. Tegen de kerstvakantie moest het plan dan toch wat concreter worden gemaakt. Al was het maar vanwege de aanvragen van visa en de tijd die dat kost. “We hebben de kaart op tafel gelegd en zijn een route gaan uitstippelen” verklaart Pieter. “Ik wilde door zoveel mogelijk ‘stan’-landen”, glundert Mandy. Veel stan-landen zijn het geworden… Ik noem een Azerbeidzjan, Turkmenistan, Oezbekistan, Tadzjikistan, Kirgizië (maar dat is in het Engels ook een stan) en Kazachstan. Het plan om naar Nepal door te rijden is gesneuveld in de strijd. “We kunnen doorrijden tot Mongolie en daar laten we de motoren achter. Met je eigen motor door China rijden is domweg onbetaalbaar en dus pakken wij vanuit Ulaanbaatar het vliegtuig naar Nepal.”
Afgelopen maand begonnen Mandy en Pieter te zoeken naar geschikte motoren en werden er door diverse dealers op gewezen dat een dergelijke reis alleen te maken is op de nieuwe 1200GS, volgehangen met de volledige Touratech-catalogus. Uiteindelijk kwamen ze uit bij Arjan Brouwer in Putten. Hij hoorde het hele verhaal belangstellend aan, informeerde voorzichtig naar het budget en vertelde dat het goed ging komen. Even later zat Pieter op een ’97 Africa Twin en Mandy, genetisch voorbelast, op een F650GS van 2006. Brouwer was zelfs zo vriendelijk er een dagcursus offroad rijden bij cadeau te doen, iets wat gezien de plannen absoluut welkom was.
Als we vragen naar de rest van het plan kijken de twee elkaar lachend aan. “Wij maken nooit moeilijke plannen” verklaart Mandy. Niet begrijpend kijken wij ze aan, Pieter vertelt verder: “Ik heb veel vaker in rare situaties gezeten en eigenlijk kwam dat altijd vanzelf weer goed. Wij zien dat als onderdeel van het avontuur. Eigenlijk is het een hele bewuste keuze om gewoon op pad te gaan en te zien wat er gaat gebeuren.”
Op onze vraag of ze al hadden nagedacht over de uitrusting die ze willen meenemen was het antwoord vrij kort: “wat kleren, misschien een tent en een gasbrandertje”. Onze verbazing groeit en vragen verder, maar antwoorden blijven uit. Over ‘triviale zaken’ als een paklijst en kampeerspullen kunnen we dan ook kort zijn: “Daar kijken we voor ons vertrek nog wel naar, eerst maar eens zien wat er we op de motoren kunnen meenemen. Wat we niet hebben, dat snorren we onderweg wel op”. Voor een stel avonturisten die over een week zullen vertrekken is dit wel erg nonchalant. De charme van het hals-over-kop-onvoorbereid-vertrekken zien we wel, maar wij zetten er wel onze vraagtekens bij.
De enige limitaties waar ze wel mee te maken hebben zijn de data die op de visa staan. “Het is echt een ontzettende stapel papieren geworden”, zucht Mandy, “Je moet dus voor sommige stan-landen aangeven op welke dag je bij welke plaats bent en welke weg je volgt.” “Niet dat je veel keus hebt ofzo”, grinnikt Pieter, “er zijn vaak maar twee wegen door zo’n land en de weg die je niet neemt loopt ook echt totaal de andere kant op…” Toch zal het nog stevig doorrijden worden om op schema te komen met de doorreisdata. Het idee is om zo snel mogelijk buiten Europa te raken en dan pas zal de pret beginnen.
In Nepal aangekomen zal Pieter het bedrijf van zijn broer enige tijd gaan ondersteunen. Mandy heeft half juni nog een paar klussen aangenomen met haar bedrijf in Nederland en zal daarvoor terug vliegen. En daarna? Pieter kijkt stralend voor zich uit: “Daarna zijn we pas echt vrij en kunnen we op ons gemak gaan bedenken wat we eigenlijk willen gaan doen. Alles is mogelijk en we zitten nergens aan vast…”
Om de reis te financieren hebben de twee een interessant project bedacht. Mandy is professioneel fotograaf en neemt de nodige uitrusting mee op reis. “Mensen kunnen ons sponsoren door een soort abonnement op onze foto’s en verhalen af te sluiten. Eigenlijk willen we het gat in ons budget via crowdfunding vullen. Vanaf 15 euro ontvang je wekelijks een update met exclusieve foto’s en verhalen. Verder bieden we fotoboeken, een magazine, sturen we ansichtkaarten, you name it!”
Met nog een ruime week te gaan tot het vertek kunnen Mandy en Pieter alle steun gebruiken. Dus doe jezelf een plezier en zorg dat je iedere week op kantoor een paar uurtjes kunt wegdromen met mooie plaatjes en verhalen!
Omdat wij MotorAvonturisten elkaar door dik en dun steunen en zoveel mogelijk volgers willen voor dit dappere duo, hebben wij ook voor hun een mooi plekje op de site gereserveerd. Hier zullen regelmatig updates en foto’s verschijnen van al het moois uit de stan-landen.
Kijk ook vooral eens op de website: We Want Adventure
