Van Maasland naar Nepal – Naar het Midden-Oosten

Dag 1 – 02-03-2014

De langverwachte dag is eindelijk aangebroken. Een raar gevoel dat niet echt te omschrijven is. Zeker na het uitzwaaien en de eerste meters op de motor over de bekende wegen. Het idee dat de reis eindelijk begonnen is en niet wetende wat er allemaal gaat komen, het is ergens allemaal nog een beetje onwerkelijk maar dat zal wel goed komen.

De eerste km’s worden we vergezeld door Janus en Peter van Motoravonturist die het eerste stuk op video vastleggen. Het extra gewicht van de bagage op de motoren is erg wennen wat resulteert in een wat verkrampte rijstijl in het begin, maar dit zal snel veranderen. Eer we er erg in hebben verlaten we Nederland en het duimpje gaat bij beide omhoog. Het is dan zowaar maar de Duitse grens, maar het is wel de eerste. Na wat uren gereden te hebben begint de zon langzaam onder te gaan en gaan we de snelweg af om een kampeerplek te zoeken. De zo’n eerste 500 km zijn een feit en we vinden een pracht plek  ergens in het Duitse bos. De tent opzetten, kampvuurtje maken en een soepje met broodje knakworst als avond eten. Niet al te laat gaan we de tent om bij te komen van de eerste dag.

Dag 2 – 03-03-2014

Rond een uurtje of 07:30 worden we wakker en starten we redelijk relaxed op. Een kopje koffie, kaal broodje en soepje als ontbijt. Tent opruimen en spullen inpakken om het bos uit te gaan en verder km’s te maken. De rit loopt voorspoedig totdat Jelle een enorme rookwolk van Jeroen zijn motor ziet komen. Op de parkeerplaats blijkt er zeer veel olie uit de cilinder te komen, dit op de plek waar een cilinderbout het blok ingaat. Het zal toch niet waar zijn denk ik bij mij zelf, amper net Duitsland in en nu al serieuze panne. We proberen het probleem redelijk snel te fixen met wat vloeibare pakking. Het schroefdraad in het blok van een cilinderbout is namelijk kapot gedraaid waardoor er olie kan ontsnappen.

Een Duitse agent ziet ons staan en vraagt wat we aan het doen zijn. Na het vertellen van het verhaal en de eindbestemming van de reis begint hij te lachen en zegt; “You’re crazy”. Na een kop koffie starten we de motoren weer en gaan we verder. Maar enkele km’s verder, weer de olie lekkage. We gaan de snelweg af om een garage te zoeken om een grondige reparatie uit te voeren, blijkt alles dicht te zijn wegens carnaval! Even verder in het dorp is een camping waar we kijken of we hier kunnen overnachten. De camping is volledig leeg (niet gek zo buiten het seizoen), maar de eigenaar komt aanrijden die verteld dat we zonder problemen kunnen overnachten op de camping. Ik ga de motor uit elkaar halen en Jelle gaat op weg om avond eten te kopen. In en uurtje liggen de cilinders eraf en is het gat zonder schroefdraad goed te zien. De rest is voor de volgende dag. Na wat eten gemaakt (opgewarmd) te hebben en een biertje gedaan te hebben gaan we de tent weer in.

Dag 3 – 04-03-2014

’S ochtends ga ik op pad met de motor van Jelle om een te kijken of ik bij een garage iets kan vinden ter reparatie. Uiteraard nog steeds alles dicht wegens Carnaval, maar in al het geluk is een auto onderdelen zaak open tot de middag. Met nog meer geluk hebben zij een helicoil set op voorraad die exact de maat van de blokbout is. Het kost even wat, maar dan kunnen we het wel goed repareren. Terug op de camping de heliciol erin gezet en alle onderdelen weer geassembleerd. Een druk op de knop en de motor draait weer als tevoren (lekdicht). We zetten verder koers om de Oostenrijkse grens over te gaan. De rit verloopt lekker, het gewicht van bagage merken we haast niet meer en de motor raakt steeds meer vertrouwd.

Verder in Oostenrijk waar we vergezeld worden met een prachtig landschap krijg ik een lekke achterband (gaat lekker). Gelijk de snelweg af om de band eraf te halen. De binnenbanden in de achterband zijn eigenlijk net te groot voor de kleine buitenband. Hierdoor heeft de binnenband een vouwtje gehad waar hij lek is gegaan. Het repareren wil niet echt vlotten tot een man komt aanrijden en vraagt wat er aan de hand is. Deze man genaamd Uwe, helpt ons met het repareren en vraagt ons naar ons waar wij overnachten. De zon was onderhand achter de bergen verdwenen en het werd in rap tempo kouder en donker. Uwe bood ons aan om met hem mee te rijden en bij hem te overnachten. Dit lieten wij ons geen tweede keer vragen en we zijn achter hem aan gereden. Na een rit van schat ongeveer 20 km komen we bij zijn huis. Een warm en sfeervol huisje met een pracht verzameling aan oude motorfietsen, brommers en 2cv’s. We ontmoeten zijn vrouw en hun dochters en genieten van een heerlijke warme maaltijd met een pilsje, dat er goed in ging na deze dag. Een heerlijke warme douche frist ons op en we vermaken ons aan eer zeer fijne en gezellige avond bij Uwe zijn gezin thuis. We bekijken de schuurinhoud waar een zeer mooie Russische zijspan tussen staat en drinken nog een biertje en kletsen nog wat na in de warme woonkamer. Uwe, thanks for your hospitality and the very nice evening that we had at your home with you and your family!

Dag 4 – 05-03-2014

‘S ochtends staan we op tijd op met de familie van Uwe rond een uurtje of 06:00. Na een lekker ontbijt nemen we afscheid en gaan we verder op pad. Eerst slaan we extra binnenbanden, tubeless ventielen en reparatie materiaal in om alle andere verdere banden problemen te kunnen verhelpen. We rijden richting de grens met Slovenië. We doorkruisen Slovenië, een prachtig landschap wat me een beetje moet denken aan een landschap uit spookjes. Een vredig landschap met mooie gekleurde huisjes, pracht kerkjes en bergen dat net geen bergen maar ook geen heuvels zijn.

Verder in Slovenië is de motor van Jelle aan de beurt met een lekke achterband (viel te verwachten). We halen de binnen band eruit, doen er een tubeless ventiel in en binnen 30 minuten rijden we weer. Hoe verder we rijden hoe meer duimen van automobilisten er omhoog gaan en hoe meer telefoons er te voorschijn komen om foto’s van de motoren te maken. Dit zorg iedere keer weer voor een grote glimlach op ons gezichten en laten de km’s voorbij schieten. We gaan spoedig de grens over Kroatië in. Het weer slaat om in wind en regen en het landschap veranderd in een leeg, saai en grauw vlak geheel. De snelwegen zijn lang en recht en de km’s gaan ons nu echt wat zwaarder af. Eind middag gaan we de weg af en rijden door een dorpje op weg naar een overnachtingsplek. We doorkruisen een dorpje waar de tijd stil gestaan heeft en belanden achter af op een modder pad.

We zijn wel toe aan een off road paadje na al die saaie snelweg km’s door de regen. Na de eerste meters blijkt al snel dat het zeer veel moeite kost om de motoren overeind te houden in de natte blubber. Mijn voorwiel staan al snel vast vanwege het vol  lopen met modder. Na wat gepeuter is hij weer los en gaan we het modder pad af de bosjes in om daar de tent op te zetten. Jelle stuurt hem mooi door de greppels, maar als ik in zijn spoor volg glijd het achterwiel weg en hebben we de eerste glijer! Dit is veel beter dan dat snelweg rijden denk ik bij mij zelf. De regen is inmiddels veranderd in miezer en snel zetten we de tent op en spannen we een zijltje om onder te koken en te genieten van een pilsje om de dag af te sluiten.

Dag 5 – 06-03-2014

Bijtijds zijn we weer wakker om de spullen in te ruimen en terug de snelweg op te gaan om richting de grens van Servië te trekken. Nog niet veel later zie ik in mijn spiegels Jelle steeds meer afstand krijgen en zwaaien. Na de motoren stil gezet te hebben op de vluchtstrook ver weg van enig stadje blijkt de motor van Jelle zeer slecht te vonken. De locatie was erg beroerd om te sleutelen vanwege de smalle vluchtstrook en de vrachtwagens met te grote ladingen die voorbij razen. Dus snel de bobine, bougie kabels en doppen en CDI vervangen en hij liep weer als voorheen. Of het een vocht probleem was of een falend onderdeel weten we niet, maar we kunnen verder. Even later bereiken we de grens met Servië. We rijden Servië in met regen, lange rechte saaie snelwegen. Veelal rijden we afstanden van ongeveer 120 km waarna we even tanken en uitrusten. 100 a 110 km/uur op een volgepakte CB400n is toch echt wat anders dan op een zware motorfiets. Maar vele korte stukjes bij elkaar schiet ook lekker op en houd ons lekker fris.

Verder in Servië wordt het landschap weer wat meer glooiend en valt er weer wat meer te zien onderweg. Het aanblik wordt lekker shabby; De berm dient als plaatselijk afval depot, gestookt word er op hout en mensen die in krotten of tenten leven zijn geen uitzondering. Wanneer we richting de grens van Bulgarije rijden stop de snelweg en worden we getrakteerd op een prachtig stuk binnendoor rijden.  Een prachtig landschap waar we onze ogen uitkijken. Eind van de dag eten we bij een heerlijk plaatselijk restaurantje aanbevolen door de tankstation eigenaar. We vinden een hotelletje in het dorpje waar we die nacht overnachten en even de spullen kunnen drogen na de velen regenval. Opvallend in Servië was de vriendelijkheid waarmee we overal werden geholpen en bediend.

Dag 6 – 07-03-2014

Na een goede nachtrust staan we bijtijds op om bij de plaatselijke bakker wat brood voor onderweg te kopen, te ontbijten en weer verder te rijden. Nog geen 10 km verder bereiken we de Bulgaarse grens. Wanneer we de paspoorten afgeven vraagt de man waar wij heen gaan. Na het vertellen van onze eindbestemming begint hij te glunderen en bekijkt hij alle visa in de paspoorten. Voordat we verder kunnen moet hij eerst alle visa even aan zijn collega’s laten zien die het allen prachtig vinden en ons een goede reis wensen. Tot nu toe doet het veel goed bij mensen wanneer zij de motoren zien en we over onze reis praten. We rijden Bulgarije in en de km’s vlotten snel. Uiteraard begint het weer te regenen en het wegdek heeft meer gaten en scheuren dat normaal stukje asfalt, wat het rijden er eigenlijk wel leuk op maakt. Hoe verder we het land in trekken hoe shabby’er het word. Paard en wagen rijden over de weg en geregeld bieden grote verlaten betonnen fabrieken het uitzicht. Meer schroothandelaren en reparatie services dan dat er volgens mij aan auto’s rond rijden.

Eind van de middag bereiken we de Turkse grens. Ondanks het latere middag uur besluiten we toch de grens over te gaan. (Tip 1, ga nooit de grens over eind van de dag). Tot voorheen waren de grens overgangen geen probleem. Nu ook begon het soepel, in Turkije rijden er geen motoren rond, alleen grote brommers die al helemaal niet op de snelweg komen. Toen een jongen van de controle post de motoren zag begon hij te glunderen en vol enthousiasme de motoren na te doen. Maar toen kwam de 2^e check point, hier moesten de motorpapieren afgegeven worden. Een vrouw in het hokje bekeek de papieren en begon erover dat er van alles miste; Een deel van de papieren, het frame nummer stond er niet op en er was iets met het bouwjaar van de motoren. Na een lang overleg met collega’s moesten we naar de x-ray. Hier konden we alle kisten en tassen uitpakken en de motoren de x-ray loods in rijden. De man die dit organiseerde zij tegen ons; Sorry guys for this, but the girl at the checkpoint is stupid, she’s don’t understand papers. Wij keken elkaar aan, lachten even en zette de motoren op de brug. We mochten een paar foto’s maken van dit mooie moment en er werd een scan gemaakt. Uiteraard was er niet veel aan de hand en konden we terug naar de checkpoint een sticker halen, alles weer inruimen en weer verder rijden met als gevolg dat de zon onder was en we in het donker verder moesten.

Na even rond rijden konden we geen hotel vinden in het donker, na een tijd rondrijden en droge boterham als avondeten genuttigd te hebben kwamen we in een stadje terecht. De hotels die we vonden waren zeer prijzig en we hadden geen goed gevoel bij de plek om hier de motoren op straat te laten staan. Dit werd bevestigd toe een lokale inwoner ons vertelde om de motor vooral hier niet ’s nachts te parkeren. We zijn de stad uitgereden, een donker pad ingeslagen en hebben heerlijk wild gekampeerd in een weilandje.

Dag 7 – 08-03-2014

We werden bijtijds gewekt door de plaatselijke moskee, welke een paar keer per dag overal goed te horen zijn. Nog even omgedraaid en toen eruit gegaan. Even tanken en op weg naar Istanbul. We vertrokken met droog weer, maar al snel begon het weer te regenen, wat ons volledig doorweekt heeft. Grote wegen met zeer, zeer weinig verkeer. Tot dat we vlak bij Istanbul kwamen. Een plotselinge file met auto’s en vrachtwagens die kriskras van baan verwisselen zonder te geven om hun naaste. Goed opletten geslagen, zeker op de motor. Al toeterend tikken ze je motor aan zonder pardon, zelf met hun nieuwe strakke Mercedes.

Na enige km’s in file en stromende regen zijn we de snelweg af gegaan opzoek naar een hotel. Een hotel kunnen vinden, maar dit was een peperduur luxory hotel wat niet echt bepaald in ons budget lag. Na lang ronddwalen weer doorweekt de snelweg opgedraaid en ergens even wat gegeten en een kop thee gedronken. Net buiten de stad er weer af om hier nog een poging voor een hotel te wagen. Ook hier weer een heerlijke chaos in het verkeer, maar we beginnen er aan te wennen. Gewoon veel toeteren, asociaal op de weg staan zodat de automobilisten geen kans krijgen om je af te snijden en lekker mee gassen. Na veel rond vragen en vele kanten opgestuurd te zijn hebben we eindelijk een hotel gevonden waar ik nu dit stukje aan het typen ben. De doorweekte kleding hangt te drogen, waarvan het me benieuwd of dat het morgen droog is. We hebben heerlijk wat gegeten in de stad en een pilsje gedronken. Morgen snel verder naar het oosten eerst nog een stuk snelweg en dan heerlijk de grote weg af om de mooiere wegen te bezoeken.