De zoektocht naar de juiste stoel – Capitulatie!

Douchen helpt niet meer, de stank blijft hangen en ik walg van mezelf. Een vakantie lang heb ik gespendeerd aan het in elkaar Lego’en van een Helinox-achtige stoel, geheel inclusief dat vervloekte draperen. Pure capitulatie. Hiermee voel ik dezelfde schaamte als Napoleon na de slag bij Waterloo en is dit artikel gelijk aan zijn brief aan de Prince Regent, Hertog van Wellington. De enige troost die mij weet te bereiken is het vooruitzicht dat dit jaargetijde op het eiland Sint-Helena heel aardig schijnt te zijn.

Voor wie zicht afvraagt waarom deze auteur nu weer loopt te zeuren; ik ben al een tijdje op zoek naar de ideale kampeerstoel voor een motorvakantie. Zie hier poging 1, poging 2 en poging 3. Ik had er een heel aantal eisen voor, waaraan geen stoel lijkt te voldoen. Op de grond zitten gaan we niet doen, een rugleuning is wel het minste wat je wil en armleuningen zijn een grote plus. Verder ben ik niet zo gecharmeerd van een knutselpakket, maar wel gek op een kleine pakmaat en laag gewicht. Ziet u het probleem?

Uiteraard werd ik constant gewezen op het bestaan van de Helinox Chair One. Een rete duur stoeltje dat in elkaar gezet moet worden, inclusief het draperen van de daadwerkelijke zitting. Als ik in mijn leven nooit wat had hoeven draperen was ik een gelukkig man geweest. Helaas, het leven is cru en de pakmaat van het Helinox design is fenomenaal. Al enige tijd maken onze Aziatische wereldgenoten een kopie van alles, zo ook de Chair One. Met een betaalbare kopie kon ik er niet meer omheen, ik moest de stoel een kans gegeven.

De nep-Helinox is nu een tiental motortrips gebruikt en de conclusie is dat de pakmaat wint. Afgelopen vakantie had ik naast een volledige keuken ook twee stoelen in dezelfde 39 liter koffer zitten. Dat is simpelweg indrukwekkend als je kijkt naar het formaat van andere stoelen. Wel blijft al mijn eerdere kritiek hetzelfde en ik heb uiteindelijk nog steeds niet de meest ideale stoel gevonden. Nu sta ik een briljant klein pakketje in elkaar te vloeken en drapeer ik mezelf een hernia. Vervolgens zak ik met stoel en al regelmatig weg in de zachte ondergrond en vloek ik mezelf richting een andere plek. Mezelf constant er aan te herinneren dat de pakmaat toch wel echt heel klein is.

Eigenlijk is het gewoon een rotstoel, maar blijf ik deze wel gebruiken. Mijn verlangen naar lichte en kleine bagage om zo min mogelijk het motorrijden te belemmeren overwint de minpunten van de stoel. Per slot van rekening zit je niet op de grond en je hebt een rugleuning. De Aziatische kopie, welke op Ebay te vinden is, kost je zo’n dertig tot veertig euro en is alleraardigst. Mijn twee stoelen doen het nog prima en andere medekampeerders hebben ook goede ervaringen. Behalve Peter, die het maandagochtend model wist aan te schaffen en nu op de grond zit. Het blijven kopieën en daarmee blijft aanschaf een gok.