Belstaff Tourist Trophy

Belstaff_Tourist_Trophy_04

Begin vorige eeuw won de motor snel aan populariteit en hiermee ontstond een vraag naar geschikte motorkleding.  De eerste merken die daar op antwoorden waren Belstaff en Barbour. In 1924 was Belstaff de eerste met een winkel in Staffordshire, Engeland. Eli Belovitch en zijn schoonzoon Harry Grosberg ontwierpen daar de eerste wax katoenen motorjassen. In 1936 kwam Barbour met hun beroemde jack de International en Belstaff kwam later met de Trailmaster, die ook nog gedragen is door Che Guevara. Meer beroemdheden hebben deze jassen gedragen, zo pochen beide merken dat Steve McQueen er mee heeft gereden. In ieder geval zijn het twee merken met een rijke geschiedenis.

Barbour en Belstaff timmeren nu hard aan de weg en doen zich te goed aan de toegenomen vraag naar ‘authentieke’ klassiekers (lees: spullen in sepia kleur). Barbour verkoopt zijn ziel met een Steve McQueen collectie en Belstaff, dat nu in Italiaanse handen is, verplaatst zich naar de high end fashion. Die kleden nu dus graadmagere modellen in Belstaff en deze hangen over een motor, zonder ook maar ooit een meter te hebben gereden. Er is genoeg mis met dit alles, maar gelukkig maakt Barbour nog de International en Belstaff nog de Trailmaster en Tourist Trophy, net zoals vroeger. Vroeger, toen de bierkratjes nog van hout waren en je door moest drinken om de kachel aan te houden.

Ikzelf heb een Belstaff Tourist Trophy. In tegenstelling tot Barbour maakte Belstaff zijn motorjassen wel met CE bescherming, wat voor mij de rede was de Tourist Trophy te verkiezen boven een Barbour jas*. Mijn Belstaff Tourist Trophy is inmiddels iets meer dan twee jaar in gebruik en is sinds de aanschaf de enige jas die ik nog draag op de motor. Deze jas krijgt dus alles te verduren, van -10 tot 39 graden, van rookschade tot helse stormbuien. Deze jas heeft mij droog gehouden bij meer dan 40mm neerslag, maar dat viel te verwachten met een jas ontworpen in het natte Engeland. De jas doet het allemaal. Niet alles met vlag en wimpel, maar wel alles in een zeer charmante stijl.

Met de Tourist Trophy ben ik ook al vier keer gaan liggen, zowel op asfalt als offroad. Alle keren ging ik langzaam, maar hard genoeg om gaten in mijn H&B Gobi koffers te vallen. Aan de jas zie je alleen niets, deze toont geen sporen. Het 10oz** dikke wax katoen is dus hiervoor in ieder geval sterk genoeg, hoe dit eruit ziet na honderd meter asfalt schuiven ben ik vergeten te testen. In het begin is het katoen goed stug, maar gaat net als leer steeds beter naar je lichaam staan en de jas wordt met de dag mooier.

Belstaff_Tourist_Trophy_05

De jas vergt wel onderhoud, er zal om de zoveel tijd verse wax op moeten. Nou kan dit met een spuitbus, maar het beste is om het op de ouderwetse manier te doen. Wax smelten, smeren, smeren, smeren, uitsmeren, whisky drinken, klaar. Mijn ervaring is dat ik na twee jaar de Tourist Trophy eenmaal helemaal in de wax heb gezet en daarna alleen de armen nog een keer heb gedaan, daar slijt de wax het snelst. Wonder boven wonder stinkt de jas niet als de klassieke waxjassen. Nou komt dat misschien door andere wax of omdat deze jas nooit in paardenstal hangt. De jas ruikt wel bijzonder, de koperen rits en drukknopen samen met de lichte wax geur geven meteen het gevoel dat je iets bijzonders draagt.

De jas komt met een uitneembare liner (thermovoering, in dit geval zonder mouwen) en is zo goed als wind dicht. Komt de wind alleen hard van rechts dan waait het door de zware koperen rits en dan koel je toch redelijk snel af. In de winter rij ik graag met een softshell er onder, of om in dezelfde stijl te blijven met een dikke wollen trui, en dat is dan ook voldoende in combinatie met de liner. Waterdicht is de jas zeker, mits je het bijhoudt. In tegenstelling tot een moderne Goretex jas heb je het zelf in de hand. Gek genoeg presteert de jas op de andere kant van het spectrum, in veertig graden volle zon, ook behoorlijk. Natuurlijk is bloed heet, maar de jas ademt zeer goed en de hitte is dus niet erger dan zonder jas. Wel kunnen de mouwen oncomfortabel heet worden, maar dat is met enige rijwind meteen weer weg.

Een wax katoenen jas voor op de motor is niet geschikt voor iedereen, het is voor mensen met liefde voor geschiedenis, beproefde materialen en stijl. Voor mensen die hiervoor ook op comfort en gebruiksgemak willen inleveren, want de jassen zijn niet perfect. Met 500,- euro voor een Belstaff Tourist Trophy of Trailmaster zijn ze duur en zitten ze in dezelfde prijsklasse als sommige Goretex jassen. Er is alleen wel een groot verschil tussen moderne jassen en wax jassen. De moderne jassen van vijf jaar terug zijn nu al ‘oud’, misschien zelfs al uit de mode en na vijf jaar gebruik meestal al wat minder waterdicht. De jassen van Belstaff en Barbour die de afgelopen 80 jaar weinig zijn veranderd zijn nog steeds mooi, geliefd en keer op keer weer opnieuw te waxen. Het is alleen zo spijtig dat Belstaff geen motorbroeken meer maakt en zolang zij focussen op mensen die stilzitten in kleding die elkaar alleen maar vertellen hoe fashionable ze zijn zal dat ook niet komen… Mijn Tourist Trophy gaat in ieder geval nooit meer weg. Dat hoeft ook niet, want je koopt een wax jas voor het leven. En daar hou ik van, goed spul dat lang mee gaat.

* Barbour is in maart dit jaar gekomen met een broek en jas mét protectoren, de Black Shadow International.
** Waarde waarmee kwaliteit van canvas en katoen is gemeten: aantal ounce (28,34 gram) per stuk van 36×22 Engelse duimen (91,44×55,88cm)
15 Comments
  1. Hanno Wiersma
    December 25, 2013 | Reply
    • Janus de Visser
      December 25, 2013 | Reply
  2. meine
    February 5, 2014 | Reply
    • Janus de Visser
      February 5, 2014 | Reply
  3. Dirk Jan Klijn
    June 26, 2014 | Reply
  4. Bart Engelaer
    July 3, 2014 | Reply
    • Janus de Visser
      July 4, 2014 | Reply
      • John Steiner
        March 28, 2016 | Reply
        • Janus
          March 28, 2016 | Reply
          • John Steiner
            March 29, 2016 |
  5. sam
    November 12, 2015 | Reply
  6. Nico vd Heuvel
    January 13, 2017 | Reply
    • Bernard
      February 25, 2017 | Reply
      • Nico vd heuvel
        February 26, 2017 | Reply
  7. Nico vd heuvel
    February 26, 2017 | Reply

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Blog: Back Home From Home Blog: East Infection Blog: Maasland naar Nepal Blog: Op weg naar het noorden Blog: Peters grote motorreis Blog: We Want Adventure Filmpjes & verslagen
Paalkamperen Oeverlanden Hollands Diep

Afgelopen weekend gingen we nog eens paalkamperen bij de Oeverlanden van...

Reizen: TET Zwitserland – desolaat genieten

Elke echte motoravonturist is ondertussen wel op de hoogte van het...

Motorrijden in Hongarije

Hongarije, of zoals de Hongaren zelf zeggen; Magyarország, is voor velen...

Bagage, kit & pakken Eten, drinken & koken Kleding Overnachten Sleutelen Universeel
Opzouten! Bescherm je motor tegen de pekel!

Dit jaar helaas geen wintermeeting voor de Motoravonturisten! Normaal zijn we...

How to: onderdelen ontroesten met elektrolyse

Je kan makkelijk je roestige onderdelen van je oldtimer zelf ontroesten...

Motorkamperen voor beginners

Heel wat jaren geleden heeft Daniël ons als motoravonturisten al wat...

Kamperen Kleding Motoren Reisverslagen & boeken Tenten Tools Vakmanschap
Paul haalt verhaal
Boekrecensie: Paul haalt verhaal

Een boekrecensie over het boek Paul haalt verhaal van Paul Weekers....

Husqvarna Norden 901 op komst

Husqvarna, de gekende producent van crossmotoren, is al enkele jaren bezig met...

Quickhiker Ultralight 2
Quechua Quickhiker Ultralight 2 – Review

Met het komende kampeerseizoen in zicht is het weer hoog tijd...

AFGELAST! Tour des Oeufs 2020, paasweekend!

In verband met het Coronavirus is de locatie tijdens pasen nog...

Terugblik: Motoravonturist wintertreffen 2020

Alweer een week geleden. Wat gaat de tijd toch snel. Iedereen...

Motoravonturist Wintertreffen 2020

Het is weer bijna februari en onze trouwe avonturisten weten wat...

Tour des Oeufs 2019 – Terugblik!

Goed weer, mooie wegen, fijne sfeer, lekker eten en veel bier!...

Honda XL350R: back on the road

Na de snelle aankoop van mijn oude Enduro werd meteen de hele...

Het zwarte gat: 1985 Honda XL350R

Ben je bekend met de aandoening van motoritis? Het is een...

Project Enfield Bullet 350 – STEM: Hoe moet het nu verder? Herstellen, transplantatie of dieselombouw?

Nu het blok nogal stevig in de soep is gedraaid, krijgt...

Project Enfield Bullet 350 – Operatie motorblok

Zoals dat gaat met nieuwe projecten, begon ik vol goede moed...