Nadat mijn zoektocht naar een nieuwe transalp een paar maanden geleden was gestrand (zie post), besloot mijn Suzuki DR350 als vast vervoer te gebruiken. Het is een hoop lol op de DR. Hij weegt niks en is smal, waardoor die wendbaar door het verkeer in de stadse jungle rijdt. Daarbij is het ook nog eens een zuinige motor, 1:24 is zonder moeite haalbaar. De twijfel aan de DR begint pas eigenlijk echt bij onze reisplannen voor komende zomer.
Rond de 5500 km in drie weken is toch wel pittig op dat lichte ding.
De suzuki DR serie heeft voor aardig wat heftige discussies gezorgd binnen onze motorvriendenclub. Sommigen, met name de BMW rijders, zijn alles behalve overtuigd van de kwaliteit van deze machines. Hun twijfel heeft deels te maken met een verjaardagsfeestje waarop de vastgelopen DR650 van Kevin Hillebrand geslacht werd. Deze was genadeloos in de poeier gelopen op de snelweg. Intern was er niks meer van te maken. Hij had hem nog maar een week of twee en het was de vervanger van zijn yamaha fazer en zijn trouwe DR350, nu in mijn bezit is.
Maar ik ben nog steeds niet overtuigd door de BMW rijders. Sterker nog, de meeste ellende binnen onze motorclub gebeurt keer op keer bij BMW. Films als Mondo Enduro en Terra Circa bewijzen toch dat mijn Suzuki een kogelwerende bike is die zonder problemen de wereld rond kan rijden? En Austin Vince en zijn vrienden zijn niet de enige lange afstand reizigers die voor de DR serie kiezen. Je raapt hem zo op, de techniek zit oersimpel in elkaar en het loopt zuinig. Wat wil je nog meer op wereldreis?
Twee hele dure geintjes van Janus zijn R 65 GS.
Het Pinksterweekend was daar en voor het eerst ging ik wat langer op pad. Allereerst zorgde het pakken voor wat improvisatie. Ik had mij juist touratech koffers cadeau gegeven voor mijn oude transalp, maar vanwege het gewicht op het lichte DR framepje leek softlugage de betere weg. En dat vond ik toch wel erg jammer op z’n zachts gezegd.Maar daar valt mee te leven. Een paar oude legertassen zijn goedkoop en makkelijk aan te passen.
Wat voor een groter probleem zorgt, is de eindeloze veldslag met de wind. Na honderd kilometer snelweg ben ik volledig uitgeput. Blijf ik 80 km/uur op de binnendoor wegen rijden, dan is er geen probleem. Maar ik wil deze zomer naar Albanië en daarvoor heb ik drie weken de tijd. Dan moeten er gewoon flinke afstanden gereden worden. Bij thuiskomst van pinksterweekend klapte ik meteen mijn laptop open en mijn zoektocht was weer begonnen.
En na een week stond die daar dan plots. Een XL650V Transalp (RD11) uit 2005. Ex overheid, maar netjes overgespoten en in goede staat. Met topkoffer, handvatverwarming, kettingsmeersysteem, middenbok, hoge ruit en stevige valbeugels. Op banden en remblokken na, klaar voor de zomer. Het rijdt direct vertrouwd, als mijn oude alp met een sausje van moderne techniek. De DR mocht op papier zo aantrekkelijker zijn door zijn lage verbruik, de Transalp blijft voor mij toch de juiste motor.
“de meeste ellende binnen onze motorclub gebeurt keer op keer bij BMW”
Leugens! De ellende is alleen een stuk duurder… Behalve bij de K serie, maar daarvan gaat weer stuk minder kapot…
Een K75GS, daar heb je zelf een zootje foto’s van op je blog gezet. Dat zou wat voor je zijn. Weinig storing, geen noemenswaardig raar onderhoud, en veel comfort: dus kilometers maken maar!