Van Maasland naar Nepal – Nepal

Dag 59_01-05-2014

Na zo’n 1,5 km rijden bereikten we een mini dorpje waar de immigration en custom office van Nepal verstopt zaten. Ook hier verliep het allemaal weer soepeltjes en nu waren we toch echt in Nepal beland! We zijn nog niet thuis, maar toch voelt het wel een beetje alsof het doel behaald is; Nepal binnen rijden met de motor! Direct was het verschil met India merkbaar. Alles was hier vele malen rustiger. De mensen zijn relaxed en er is heel veel ongerepte natuur zonder brandende vuilnisbelten. Het voelde als een paradijsje waar we in reden. We hadden zowaar weer tijd voor om ons heen te kijken en niet alleen naar het verkeer. Het landschap is vlak, maar werkelijk prachtig! De hoofdweg die door het land gaat is niet meer dan een enkele strook asfalt. Maar het verkeer is dan ook nihil vergeleken met India. Af en toe een mini dorpje was soms niet meer was dan wat rimboe hutjes en veel, heel veel groen. Het was gewoon weer fijn om te rijden hier.

Onder weg nog wat gespeeld met de motoren in riviertjes, omdat de brug kapot was en wat genoten van de omgeving tot het wat later begon te worden. We zijn de weg afgeslagen met het idee richting de rivier te rijden die een stukje verder lag. Zodra we het bos inreden bleek de rit toch iets pittiger dan verwacht. Vele grote keien waar we de grootste moeite mee hadden om de motor overheen te krijgen. Na 100 meter waren we allebei volledig buiten adem en bezweet. We zijn eerste te voet verder gegaan om de beste route uit te zoeken, waarna we redelijk snel bij de rivier bedding kwamen. Werkelijk weer een pracht plek om te kamperen. Als eerste hebben we een verfrissende duik in de rivier genomen. Na een maaltijdje opgewarmd te hebben, die we nog van onze Duitse vriend uit Pakistan hadden, zijn we niet te laat de tent ingegaan. Uiteraard dik ingesmeerd met anti muggenspul lagen we al zwetend in de tent. Het was nog bizar warm. Eerst de buitentent er afgehaald in de hoop dat het iets zou schelen, maar zonder veel succes. Het bos was werkelijk een waar orkest aan dierengeluiden. Uiteindelijk hebben we nog een oog dicht kunnen doen ondanks de warmte.

Dag 60_02-05-2014

Vroeg in de ochtend werden we wakker. Toen we de tent uitgingen bleek dat we omringd waren door herten die aan het grazen waren. Helaas konden we er maar kort van genieten, want het duurde niet lang of ze renden massaal weg toen ze ons zagen. We dronken een kop koffie, die we al lange tijd gemist hadden. Als je hier namelijk koffie besteld dan smaakt het veelal naar chocolademelk evenals de melk thee hier. Toen we de spullen opgeruimd hadden zijn we terug de weg opgereden. De weg naar Pokhara ging vlot. Het wegdek was goed tot redelijk en het mede verkeer was nihil vergelijken met India. De temperatuur steeg al snel weer veel te hoog in het kwik, maar omdat we een redelijk gangetje konden houden was er mee te leven. Na een tijdje rijden bereikte we Butwal, waar we noordelijk moesten richting Pokhara.

Vanaf hier verlieten we het vlakke deel van Nepal en reden we langzaam het gebergte in. Dit ging gepaard met een direct slechter wordend wegdek, wat de snelheid er goed uithaalde. Met nog zo’n 150 km voor de boeg en een snelheid die niet boven de 40 km/uur lag, ging het nog wel even duren. Maar de omgeving was prachtig en het landschap werd groener dan groen naarmate we verder de bergen in reden. Bij een tankstation stopten we even om te tanken. Althans dat dachten we; bleek dat de Petrol op was. Ach ja, geen probleem, op naar de volgende. Maar al snel bleek dat om een of andere duistere rede de Petrol overal op was en volgens de tankstation eigenaren de eerst volgende benzine pas weer in Pokhara verkrijgbaar was. Met een snelle eenvoudige berekening kwamen we erop uit dat we het met geluk misschien net aan konden redden. De gaskraan ging iets dicht om benzinebesparend te rijden en al tuffend zette we voort richting Pokhara. Nu verbruikt mijn motor om een of andere reden net iets meer benzine dan die van Jelle en zou mijn dus het eerste uitvallen. We hadden achter in de extra tank nog ongeveer 1 liter over om bij te vullen en inderdaad, na een tijdje ging ik naar zijn reserve. Het zou krap worden. Zo’n 10 km voor Pokhara toen de schemer begon te vallen was de tank toch echt leeg en ging de laatste liter uit de reserve tank erin. Beide reden we op de laatste druppels de stad binnen terwijl het nu donker was geworden. Geen flauw benul van waar we heen moesten, reden we eerst maar naar het eerste tankstation toe. Hier stond een mega rij aan brommers en auto’s te wachten. Blijkbaar was er hier toch ook wat aan de hand met het verkrijgen van benzine.

We besloten maar een hotel op te zoeken en morgen maar verder te kijken voor wat benzine. Toen we ergens stopten en verdwaasd om ons heen keken kwam een man ons tegemoet. Iemand die ons zijn hotel in probeerde te krijgen. Normaliter kijken we graag eerst even verder, maar nu was het onderhand al donker, leek na een lange dag rijden het zadel van beton  en hadden we niet te veel benzine over om rond te cirkelen. Dus reden we achter de man aan naar zijn hotel. Achteraf echt een prima locatie en geen spijt dat we met de beste man mee zijn gegaan. De man vertelde ons dat al bijna 14 dagen er in deze streek een benzine schaarste heerst en het erg moeilijk is om je tank weer vol te krijgen momenteel. Toen we uitgeput wat aten kwam de eigenaar naar ons toe met de mededeling dat er benzine verkrijgbaar was bij een dichtbijgelegen tankstation. We moesten opschieten, want het zou ook zo weer op zijn. We spoeden ons op de motoren en reden achter hem aan. We kwamen bij een tankstation waar een flinke rij auto’s en brommers stonden en sloten achteraan. In mega vaart werden vele tanks vol gegooid. Een man met een rekenmachine berekende de totaalprijs waar je cash kon betalen en weer verder kon. De benzine die nu verkrijgbaar is blijkt een of andere zwarte handel te zijn. Maaar wat maakt het uit, de tanks waren weer vol! ‘S avonds zijn we nog wat tentjes afgegaan om te genieten van wat heerlijke koude bieren waarna de dag er weer op zat.

Dag 61_03-05-2014

Na rustig wakker te zijn geworden zijn we de stad ingegaan. Een beetje rondlopen, wat eten, biertje drinken en genieten. Wat een top stad was het tot dusver. Relaxed sfeertje, niet te druk en te groot. Omringd door veel groene bergen, vele tentjes met prima terrasjes en tentjes. Ja tot zo ver is Nepal echt een panfluit land. De volgende dag zouden we een permit kunnen verkrijgen voor de trek die we wilden doen, dus restte ons vandaag niks anders dan een beetje bieren op het terras, wat een staf! Na een goed glas whisky ‘s avonds zijn we als een blok in slaap gevallen.

Dag 62_04-05-2014

In de ochtend zijn we naar het kantoortje gereden waar we een permit voor de trek konden verkrijgen. We wilden namelijk graag de trek naar Annapurna Base Camp (ABC) lopen. Na wat formulieren ingevuld te hebben en uiteraard wat betaald te hebben, hadden we de permits op zak om de volgende ochtend vroeg te vertrekken. Terug in het hotel het rugtasje gepakt en de spullen klaar gemaakt voor de komende dagen. De motoren en rest van de spullen konden de aanstaande dagen logeren bij het hotel. Die avond begon het hard te regenen en zijn we nog snel de stad in gespoed om een poncho te kopen in het geval het de volgende ochtend nog niet droog zou zijn. ‘S avonds hebben we maar even rustig aan gedaan omdat de wekker voor de volgende dag vroeg af zou gaan.

Dag 63_05-05-2014

De wekker ging om 05:00 om bijtijds richting Phedi te gaan waar we aan de trek zouden beginnen. De hoteleigenaar had iemand geregeld die ons met de auto naar het startpunt bracht. We laadden de rugtasjes met aanbungelende slaapzak in en zijn achterin gestapt. Mach 6 reden we Pokhara uit. De man deed net of dat hij volwaardig rally coureur was, met gevolg dat we lekker bijtijds bij het startpunt waren. Voor we de eerste traptrede betraden, hebben we nog genoten van een ontbijtje voor wat energie die we later ook nodig bleken te hebben. Het was regenachtig weer en dus vertrokken we met de poncho’s aan. De ene traptrede werd opgevolgd door de andere en zo ging het even door. Het was gelijk een soort van vuurdoop. Al snel kon de poncho uit, want het shirt was meer doordrenkt van het zweet als dat het zou zijn van de regen. Maar na een tijdje klimmen hadden we de eerste trap sessie gehad en ging het allemaal iets geleidelijker omhoog.

Het was nog steeds vochtig weer wat het verre uitzicht niet veel goeds deed, maar wat wel een zeer mystiek sfeertje met zich mee bracht zo in de bossen. Overal liepen we door mistige groene bossen. De beplanting was absurd groen, alles begroeit met mos en de lianen en de takken hingen sierlijk in het natte mistige weer omlaag. We werden omringd door vele dieren geluiden, meer dan ooit tevoren bij elkaar gehoord. De natuur was hier zo overweldigend. We genoten van iedere meter. Na een tijd lopen, klimmen, dalen en weer klimmen bereikte we wat groter paden en waande we ons tussen iets meer akkerbouw en plantages die hier op de berghellingen rijkelijk aanwezig zijn.De tocht voorliep eigenlijk voorspoedig en al gauw waren we verder dan aanvankelijk gepland voor de eerste dag. Het ging eigenlijk allemaal nog wel lekker en het was nog begin middag en dus besloten we lekker door te lopen. De route zette zich voort al kronkelend langs de berghellingen. Soms staken we riviertjes over bij bruggen van boomstammen of hangbruggen, soms was het pad goed begaanbaar en soms was het lekker klimmen.

Later de dag aten we een pannenkoek tegen de ergste trek en besloten we nog een stukje verder te lopen. Al snel ging de route stijl omhoog en dit terwijl de bewolking plaats had gemaakt voor de volle zon. Al zwetend werd de conditie zwaar op de proef gesteld. Eenmaal bij het dorpje ‘Jinu’ boven aangekomen hadden we het eigenlijk wel gezien voor vandaag en boekten we een kamertje. Over de gehele route zijn hier meerdere mini dorpjes die veelal zo’n 1 a 2 uur wandelen van elkaar liggen. Ze bestaan voornamelijk uit lodges die kamertjes en te eten en te drinken aanbieden voor de toeristen die hier rondwandelen. Voor 300 roepies heb je een dubbel kamertje waar je je slaapzak op bed neerlegt en kan slapen. Overigens hoe verder omhoog en dus hoe verder van de beschaving je komt, des te duurder het eten en drinken wordt.

Dag 64_06-05-2014

De ochtend zijn we er weer rond een uurtje of 06:00 uit gegaan om te ontbijten en verder te trekken. De route voerde ons weer door een veel te mooi landschap. De bergen waren zo ontzettend groen van de beplanting, bijna geen kaal stukje rots te vinden hier. We liepen door dichtbeboste gebieden, omringd door slangen en bomen vol apen. De route ging langzaam omhoog, maar desondanks het langzaam klimmende gemiddelde, ging het pad vaak na een forse klim weer zeer grote stukken naar beneden om een riviertje over te steken en daarna vrolijk weer opnieuw omhoog. Dit maakt dat je op een dag misschien 1000 meter netto klom, maar in werkelijkheid vele malen meer had geklommen wegens de zigzaggende route. Verder in de middag bereikten we het dorpje Deurali dat niet ver meer lag voor onze eindbestemming. We besloten hier te overnachten om de volgende ochtend het stuk naar ABC te lopen. Beiden goed vermoeid van de dag hadden qw overigens ook niet veel zin meer om nog een stukje verder te lopen. De kleine dorpjes hier zijn dus alleen begaanbaar via dit bergpad. Alle bevoorrading aan spullen word gedaan door de lokale sherpa’s. Al zou je alleen hun rugzak zien en nog nooit een sherpa hebben zien lopen, dan zou je er werkelijk veel geld op wedden dat het onmogelijk is voor een mens om dit omhoog te wandelen. Maar het tegendeel is waar bij deze mensen. Zo iel en klein als de mannen zijn, zo veel spullen en gewicht tillen ze al fluitend omhoog. Veelal tassen van het formaat waar zij zelf inpassen. Zakken cement van 50 kg en dan nog meer spullen erbij of complete stalen binten worden omhoog gesjouwd. Een local vertelde ons dat er sherpa’s zijn die tot over de 100 kg de bergen in zeulen! Wij hebben het al zwaar met ons lichte rugtasje?! Overigens zijn er ook vele sherpa’s die te tassen voor westerlingen omhoog lopen, zodat de westerlingen alleen hun zelf de berg op hoeven te ploeteren. Vaak genoeg stortte ik bijna zelf door mijn benen als ik weer een sherpa zag en dacht aan het idee dat ik dat gewicht omhoog moest tillen. Echt te bizar voor woorden wat die gasten over deze slecht begaanbare paden vervoeren. Overigens gaat het veelal ook niet op bergschoenen waar wij allemaal op lopen, maar rennen ze vrolijk rond op hun teenslippers.

Dag 65_07-05-2014

Bijtijds vertrokken we weer voor het laatste stuk omhoog. De begroeiing was aanzienlijk veranderd en verdween naarmate we meer hoogte maakte. De besneeuwde bergen doemden links en rechts van ons op terwijl we de vallei mee omhoog volgde. Overal waren we omringd door watervallen wat een prachtig gezicht en geluid met zich meebracht. De route stak met een brug de kolkende rivier over, maar ging ook in een klein paadje verder langs de schuine helling voor ons. Waarschijnlijk weer zo’n short cut waar de sherpa’s gebruik van maken dachten we. Je ziet hier en daar namelijk wel is wat afwijkende paadjes van de hoofdroute die gebruikt worden door de lokale sherpa’s. Deze paadjes zijn eigenlijk veelal net iets sneller, maar dan wel van het type ‘geen misstap is geoorloofd’, maar ze zijn wel mooi. Wij dus rechtdoor gegaan en we liepen al snel op schuine ijzige sneeuw hellingen. Maar er was goed overheen te lopen met enige voorzichtigheid en al snel kwamen we weer bij het punt waar we samen kwamen met de andere route die hier omheen ging. Na een tijdje klimmen bereikte we MBC, het punt voor ABC, waar we een prachtig uitzicht hadden zo midden in de himalaya gebergte. We aten wat en rusten wat uit eer we aan het laatste stuk begonnen.

Het laatste stuk richting ABC was wederom weer prachtig. We volgde de vallei die omhoog liep, omringd door half besneeuwde bergen. Vele stukken bestonden uit sneeuw dat aan het smelten was, waardoor er overal waterstromen liepen. Dit was ook oppassen, want veelal gaan ze hele stukken onder het sneeuw door en sta je erboven dan heb je ongetwijfeld een zeik poot. De toenemende hoogte kon je nu ook goed merken. Stukken lopen waar je normaliter je hand niet voor om draait begonnen nu toch serieus energie te kosten. Je raakt sneller buiten adem en de stappen gaan steeds iets zwaarder. Jelle kreeg last van hoogte ziekte, wat ook nog hoofdpijn met zich mee bracht. Maar nog zo net voor de middag bereikten we dan uiteindelijk ABC.

Nu zou je zeggen van wouw, dat moet een prachtig uitzicht zijn, maar het was pot dicht van de bewolking. Het zicht was achteruitgegaan met af en toe nog geen 100 meter. Jelle is snel in bed gaan liggen en ik ben de middag wat rond gaan dwalen. Nog een stukje de sneeuwberg opgelopen, waar ik een mooi uitzicht had op ABC met een paar huisjes bij elkaar die als overnachtingsplek en eetzaal dienen. Wanneer de bewolking zo nu en dan wat minder werd kon je goed zien hoe klein dit eigenlijk allemaal was tegenover de omgeving. ABC en de paar toeristen daar vielen volledig in het niets tegenover de reusachtige bergen waar we mee omringd waren. Na een mooie rots steen gevonden te hebben op de besneeuwde berghelling heb ik daar een tijd van de middag gespendeerd. Mooiste plek waar ik ooit rustig een stukje op de blues harp gespeeld heb en waar je uren om je heen kan staren zonder je ook maar een moment te vervelen. De bewolking werd iets minder en af en toe kon ik een glimp van de bergtoppen in de verte mee krijgen.

Eigenlijk is het zo’n overweldigende locatie om jezelf in te wanen. Het idee dat er mensen zijn die een poging ondernemen om naar de top hiervan te gaan kan ik nog steeds niet helemaal vatten. De trek was mooi, heel mooi, maar ook niet al te ontspannend. Nu kan ik het best begrijpen, de drang om nog een stukje verder te gaan, dat had ik zelf zo nu en dan ook wel. Maar naar de top, nog vele kilometers zonder pad al klimmend omhoog met een afnemend zuurstof gehalte. Nou dan moet er volgens mij echt een steekje goed los zitten. Overigens is Annapurna dacht ik de twee na gevaarlijkste berg om te beklimmen. Volgens de cijfers komt zo’n 1 op de 3 klimmers om bij een poging. Nou dan moet je helemaal van het pad zijn. Eenmaal weer terug in het base camp, hebben we wat gegeten waarna we vroeg zijn gaan slapen in de hoop morgen wakker te worden met een strak blauwe lucht.

Dag 66_08-05-2014

De wekker ging om 05:00 om de zonsopgang bij te wonen hier op deze pracht locatie. De lucht was zowaar blauwer dan blauw en geen spotje wolk was te bekennen. Ik spoedde mij een stuk de berghelling op, gewapend met foto camera om een mooie plek te vinden om het spektakel te aanschouwen. De energie zat er nog niet helemaal in om zo hoog te komen als de mooie plek van de vorige dag, maar dat hoefde ook niet. Jelle lag nog even op zijn bed wegens de hoogte ziekte, maar kwam ook naar buiten om van dit moment te genieten. Langzaam bereikte de eerste zonnestralen de hoogste puntjes van een rij bergtoppen. Langzaam werd steeds meer van de berg verlicht door de opkomende zon die nog achter de andere bergen zat.

Het was een heel mooi moment om mee te maken. Een zonsopgang die je niet snel zo meekrijgt. Na een tijd vol bewondering rond gekeken te hebben, ontbeten we waarna het de hoogste tijd was om weer wat te zakken qua hoogte in de hoop dat de hoofdpijn van Jelle minder zou worden. De weg terug ging voorspoedig, maar al snel kreeg ik wat last van mijn knieën dat gedurende de afdaling eigenlijk niet minder werd. Omhoog lopen ging prima, maar afdalen met de rugzak was toch iets minder. Misschien dat we toch wat veel van ons gevraagd hadden om in 2,5 dag omhoog te klimmen wat redelijk vlot was. Toen we een stuk gedaald waren zijn we gestopt in het dorpje Bamboo waar we overnacht hebben. De hoofdpijn van Jelle nam inderdaad weer af en beiden waren we toe aan een goede nachtrust. Want ook al had ik geen hoofdpijn gehad, op een of andere manier kan je toch merken dat je op hoogte zit bij ABC waardoor je toch niet heel vast slaapt. Zeker als je relatief snel de hoogte in gaat zonder eraan te wennen.

Dag 67_09-05-2014

De volgende ochtend zijn we weer vroeg vertrokken. De lucht was blauw, wat goed warm was met de brandende zon en uiteraard beide geen zonnebrand bij ons. Mijn knieën waren nog niet helemaal hersteld in een nacht en dus was het weer even een dagje afzien met de afdaling. Waar de meeste vrolijk werden bij het zien van een trap omlaag, daar werd ik nu vrolijk bij het zien van een trap omhoog. Begin middag bereikten we het dorpje Jinu waar de hot springs gelegen waren. We zouden hier overnachten en zijn richting de hot springs gelopen die op zo’n 15 minuten wandelen in het dal lagen. Het zijn een paar bakken van steen waar water instroomt uit de bergen dat natuurlijk verwarmd is. Ik moet zeggen dat het even genieten was na de wandeling om in het warme water te liggen. En dan met name de locatie. Pal naast ons de snel stomende rivier die al kolkend zijn weg door het dal volgde. De bergwanden vol van groene beplanting en het geluid van vele vogels en dieren. Echt zo’n typische situatie dat ieder luxe ressort probeert na te bootsen maar wat nooit kan tippen aan deze plek puur in de natuur. Eind middag hebben we genoten van een heerlijk koud biertje uit de koelkast. Het idee dat ooit een sherpa dit biertje en al helemaal deze koelkast omhoog heeft geschouwd zijn te bizar, maar hij was heerlijk! Toen het donker werd zijn we het bed weer ingedoken. Iedereen leeft hier echt met het licht. Zodra het donker wordt loopt alles ten eind en zodra het licht wordt is ook iedereen er weer uit.

Dag 68_10-05-2014

Na een ontbijt zijn we aan het laatste stukje teruglopen begonnen. We zouden eindigen op een andere plek dan we begonnen waren. Het was iets korter en ook wel leuk om nog een nieuw stukje te zien. Na een ochtend wandelen bereikten we Syauli Bazar wat ons eindpunt was. Van hier ging een offroad weg terug naar de normale weg die naar Pokhara ging. Toevallig kwamen er net nog twee toeristen de bergen uitzetten en hebben we met zijn 4’en een taxi genomen. Het was me wel weer het taxi ritje. Het offroad pad was van het type waar menig westerling zijn 4×4 volgens mij nog voorzichtig overheen stuurt. Maar deze taxi chauffeur reed in zijn Suzuki autotje met 0.8 motor en vier net iets te grote westerlingen inclusief tassen erin gepropt onder het genot van een vrolijk Nepalees muziekje dat hard uit de speakers kwam. De bodemplaat heeft tientallen keren over de stenen geschraapt. De vering sloeg vaak door tot zijn eind en het gaspedaal ging plankie bij ieder hugje omhoog. Maar we kwamen er zowaar doorheen. Tot op een punt dat het de beste meneer toch wat ruig werd qua stenen. Hij stapte uit en begon rustig wat stenen te verplaatsen om de weg wat beter begaanbaar te maken en daar gingen we weer. Na een tijdje hobbelen bereikten we het asfalt waarna het nog een goed uur tot Pokhara was. Eenmaal terug in Pokhara zijn we naar het hotel gegaan om een hoognodige douche te nemen na al deze dagen. De middag en avond hebben we nog wat gegeten en een biertje gedronken in de stad, waarna we goed gesloopt in slaap zijn gevallen. Het was echt geweldig de trek, veel stukken dat gewoon goed afzien is, maar als je dan om je heen kijkt waar je wel niet loopt is het allemaal weer goed. Het was een super ervaring! Op naar de volgende trek…

Dag 69_11-05-2014

Vandaag hebben we niet veel ondernomen en een beetje gerelaxed in Pokhara, waar je hiervoor op de perfecte bestemming bent. Ook was het onderhand tijd voor een oliefilter wissel en wat nieuwe motorolie. Na het vragen voor een juist adres om goede olie te verkrijgen, belandden we bij een kleine motorwerkplaats in de stad. Hier hebben we de filters gewisseld en de motoren voorzien van verse olie. Naast de werkplaats zat een prachtige kroeg vernoemd naar de mooie Royal Enfield Bullets; Bullet Base Camp. Een kroeg die aangekleed was met vele motor onderdelen waar we wat heerlijke drankjes gedaan hebben. Eind van de dag hebben we onze spullen een beetje gereed gemaakt om de volgende dag te vertrekken richting Kathmandu en de avond nog even zonder motoren terug gegaan naar de kroeg naast de motorwerkplaats om te genieten van wat biertjes. We konden hier een potje poolen en een goed gesprek met de barman gaf ons veel extra informatie over de werkelijke toestand en situatie in Nepal.

Dag 70_12-05-2014

We zijn bijtijds vertrokken richting Kathmandu, een rit van ongeveer 200 km. Het was warm zoals gewoonlijk, maar de kilometers gingen vlot. Het enige probleem was dat mijn motor al enige tijd last had van een slippende koppeling en dit alsmaar erger werd. Maar na een uur of 5 a 6 rijden reden we de drukte van Kathmandu in. De stad is totaal anders dan de rest van het land. Door de verkeersdrukte hier lijkt het een beetje op India in het klein, maar toch was er nog redelijk doorheen te komen. Zoals gewoonlijk in grote drukke en onbekende steden is het een drama om zonder navigatie op de juiste bestemming te komen. Veelal gebruiken we in dit soort situaties de telefoon van Jelle waar we van te voren de kaart van de stad op maps geladen hebben toen we nog wifi hadden. Met GPS functie kunnen we stapsgewijs zo ons nog redelijk een weg door de drukke steden banen al blijft het goed tobben. Na een tijd rondcirkelen belandden we eindelijk op de plek waar de hotels gelegen waren genaamd Thamel. Al snel vonden we hier een hotelletje waar we konden overnachten. Wegens ruimte zouden we de volgende dag naar de buren verhuizen als de vriendinnen aangekomen waren. Toen de motoren weer geparkeerd stonden zijn we een rondje gaan lopen. ‘s Avonds hebben we heerlijk gegeten en een biertje gedronken in een van de kroegjes. Er volgde nog een biertje en nog een biertje waarna we vermoeid en voldaan het hotel weer opgezocht hebben.

Dag 71_13-05-2014

De wekker ging rond een uurtje of 05:00 om richting het vliegveld te gaan om de dames op te pikken. De vorige dag hadden we een taxi geregeld die ons naar het vliegveld zou brengen, zou wachten en weer terug zou brengen. Dit voor een bedrag waar je niet voor kan tobben. Toen we de taxi chauffeur wakker geroepen hadden en hij op zijn beurt weer de parkeerwacht wakker gemaakt had om het hek van de parkeerplaats open te doen, reden we in een nu nog rustig Kathmandu richting het vliegveld. Op het vliegveld waren nog weinig mensen te bekennen wat met zich mee bracht dat de aapjes her en der liepen, zo ook dwars door de aankomst hal. Na een tijdje wachten arriveerden eindelijk de vriendinnen na een lange vliegreis. Het was een vreemde maar leuke gedachten dat we elkaar hier in Kathmandu ontmoetten. Wij erheen gereden in vele dagen en zij in een paar uur gevlogen. Eenmaal bij het hotel hebben we de spullen gedropped en zijn we wat gaan ontbijten in de stad. De stad kwam nu onderhand langzaam op gang. De winkels gingen een voor een open, de straten werden drukker en de temperatuur steeg. De dames waren toch redelijk vermoeid na de vliegreis en ook wij zelf hadden een zeer korte nacht erop zitten. De dag zelf hebben we veel gerelaxed in het hotel en een beetje door de straten van de stad gedwaald.

Dag 72_14-05-2014

Na rustig opgestaan te zijn hebben we de kisten van de motoren gehaald, zodat de meiden achterop konden. De deksel van een van de zijkoffers met een kussen van de hotelkamer en twee lange M8 bouten als voetstepjes was een prima alternatief voor een duo zit. Rond de middag zijn we richting Bhaktapur gereden waar we vele mooie oude architectuur gezien hebben. Vele tempels, bizar gedetailleerd houtsnijwerk, prachtige pleinen en ander veel moois om te bezichtigen.

Na wat rond gelopen te hebben zijn we verder gereden. Een mooie slinger weg door de bergen zonder veel mede verkeer was een waar genot om te rijden. We passeerden lokale kleine dorpjes en reden door vele stukken bos. Na een stuk rijden belandden we op een punt met pracht uitzicht waar we een hotel hoog op de berg gelegen geboekt hadden. Het Nepalese avondeten was echt heerlijk waarna we niet al te laat zijn gaan slapen om de volgende ochtend de zonsopgang te aanschouwen.

Dag 73_15-05-2014

Vroeg zijn we eruit gegaan om op de motor te stappen om naar een mooi punt te rijden om de zonsopgang te aanschouwen. Een uitzicht over de valei. Berghelling die bebost zijn of bezaaid zijn met vele bergakkertjes. Her en der een huisje en onverharde paden die hier als slingerende weg door de bergen leiden. Toen de zon langzaam boven de bergen in de verte uitkwam waren in de verte enkele besneeuwde toppen van het hooggebergte te zien. Terug in het hotel hebben we ontbeten en nog wat info van de hoteleigenaar gekregen. Hij moest zelf ook richting Kathamandu met zijn brommer en vroeg ons hem te volgen. Hij liet ons een andere mooie weg zien en navigeerde ons door een mega druk verkeer in de stad. Eenmaal terug in het hotel was het duidelijk dat ik nu echt wat aan de slippende koppeling moest gaan doen. Het was geen rijden meer, sommige hellingen moest ik bijna meestappen en accelereren was een waar drama. De dames zijn een massage gaan nemen, Jelle is even langs de kapper geweest en ik ben gaan sleutelen aan de motor.

Toen ik de koppelingsplaten eruit had was het probleem in een oogopslag duidelijk. Een plaat heeft niet goed gezeten, waardoor een metalen borg ring is gaan vreten in de plaat. Een plaat was compleet versleten. Gelukkig hadden we een setje oude platen meegenomen. Wat een goede vervanger was voor de versleten plaat. Toen alles weer terug zat, was de slippende koppeling zowaar helemaal verdwenen! Het rijden was weer een genot. Na wat gelopen en gegeten te hebben zijn Linda en ik nog een stukje gaan wandelen. We liepen richting een tempel die iets verder en hoger gelegen lag. Dit was de monkey tempel en bij aankomst bleek hij zijn naam dan ook zeker waar te maken. Vele aapjes die hier rondliepen en zich tegoed doen aan de vele etensresten. Een lange trap omhoog bracht ons naar de tempel waar je ook een pracht uitzicht had over de stad. Op de terugweg werd het snel donker en duurde het niet lang eer we toch redelijk verdwaald waren in de buitenstraten van de stad. We besloten maar een taxi te pakken om de weg terug te vinden.

Dag 74_16-05-2014

Vroeg zijn we eruit gegaan om vandaag naar Chitwan te trekken. Een groot stuk natuurgebied dat wat zuidelijker gelegen ligt en bekend staat als de jungle van Nepal. De dames zijn met de bus die kant opgegaan en Jelle en ik hebben de kisten op de motoren terug gemonteerd en zijn ook die kant opgegaan. Na een tijdje reden we de bergen uit en kwamen we op het vlakkere Nepal. Dit gaat gepaard met een oplopende temperatuur welke hier in Chitwan tussen de 40 en 44 graden schommelde. De motorrit ging toch iets sneller dan de busrit en dus waren Jelle en ik iets eerder bij het hotel dan de dames. We waren beland op een hotel dat een waar ressort was hier midden in de natuur gelegen aan de rand van het natuur park. Toen de dames gearriveerd waren hebben we even genoten in het ressort, waarna we met een gids een rondje gemaakt hebben en een mooie zonsondergang aanschouwd hebben.

Dag 75_17-05-2014

De ochtend werden we vroeg gewekt om achterin de jeep naar de rivier te gaan. Hier gingen we een kano in om een tochtje over de rivier te maken. De natuur was werkelijk fantastisch tijdens de vaart. We hebben nog een krokodil mogen aanschouwen die op enkele meters van de kano lag te dapen in het water.

Verder hebben we nog veel ander mooi wild gezien, zo ook nog wat neushoorns en olifanten. Met een olifant zijn we het water ingegaan en op de rug hebben we een tocht door de jungle gemaakt. Het was een pracht gebied om te zien, maar eigenlijk had je nog vele dagen meer nodig om alles te zien. De avond hebben we heerlijk gegeten bij het hotel.

Dag 76_18-05-2014

De ochtend zijn we vroeg vertrokken op weg naar Pokhara. De dames met de bus en Jelle en ik weer op de motor. We hadden afgesproken bij een eettentje waar we op de dames zouden wachten omdat we er zeer waarschijnlijk wat eerder zouden zijn. Al wachtend op de meiden in Pokhara kwamen we nog een mede motorreiziger tegen. Een Australiër die met zijn vriendin al maanden met de motoren Azië door aan het rijden was en doortrok richting Europa. Na vele ervaringen uitgewisseld te hebben kwamen de dames aan en hebben we een hotel opgezocht. Die middag zijn we naar het meer gegaan dat aan de stad grenst. Pokhara is vergelijken met Kathmandu een waar rust oord waar je je prima kan vermaken en een waar centrum is van vele activiteiten die je in het omliggende gebied kan doen.

Dag 77_18-05-2014

Na rustig opgestaan te zijn, hebben Linda en ik permits gehaald om het Annapurna gebied in te kunnen. We wouden misschien een korte trek lopen of met de motor het gebied ingaan. Toen we de permits hadden begon het verkoelend te regenen. We zijn nog een stukje verder gereden met de motor en een onverhard pad ingeslagen dat de bergen inging. Na een tijdje rijden bleek dat we per toeval de weg naar de tempel die vanaf het meer te zien is waren ingeslagen. Na de tempel even bezichtigd te hebben zijn we nog een stuk verder gereden waar we prachtig uitzicht hadden over het bergachtige landschap. Eenmaal terug hebben we wat gegeten en wat drankjes gedronken.

Dag 78_19-05-2014

De ochtend zijn Linda en ik vroeg vertrokken op de motor om voor een dag of twee een rit te maken en een stuk te wandelen. Jelle en Anne zijn de dag naar een ander nabij gelegen meer gegaan om de dag heerlijk in het water door te brengen. We namen de weg die voor een stuk rondom het Annapurna berggebied gaat en zijn onderweg gestopt om een wandeling te maken. We klommen via vele trappen een stuk de berg op. Het was flink zweten want het was echt bizar warm onder de volle zon. Na een tijd klimmen hadden we een mooi uitzicht en zijn na wat gedronken te hebben omgedraaid en weer naar beneden gegaan, wat een stuk sneller ging. Toen we verder reden over een rustige weg die sierlijk langs de rivier in het dal kronkelde, belandden we in een stadje waar we wat wilden eten. Steden als deze zijn niet te vergelijken met de toeristen plekken als Pokhara of Kathmandu. De armoede die hier nog in het land is, is direct zichtbaar. Zo belandden we in een lokaal eettentje waar we 2 frisdrankjes, 4 koppen soep en 2 borden eten voor iets meer dan 1,5 euro hadden. Alles is hier al niet te duur, maar op deze plekken was het echt spot goedkoop. Het eten was heerlijk, al moet je niet te veel om hygiëne geven op dit soort plekken en met een volle buik zijn we weer verder gereden. Tot we aan het eind van de middag bij het plaatsje Beni beland waren, waar we een hotel opgezocht hebben. Een hotel waar we volgens mij sinds tijden de eerste buitenlanders waren. Vaker geen stroom dan wel, geen water uit de kranen en een kamer vol kakkerlakken. Maar wat maakt het uit, we konden weer overnachten.

Dag 79_20-05-2014

De ochtend zijn Linda en ik er vroeg uit gegaan om verder te rijden. Het idee was om nog een km of 25 verder de weg te volgen waar een hotspring gelegen moest zijn. De weg was vanaf nu onverhard. De snelheid was er goed uit, maar met veel plezier hobbelde de motor over stenen en door kuilen, plassen en het zand.

Na een uur of twee rijden met veelal een geweldig uitzicht bereikten we de hotsprings in Tatopani. De hotspring was aanzienlijk heter dat degene die Jelle en ik tijdens de trek bezocht hadden, maar eenmaal door was het al zwetend goed uit te houden. We waren blijkbaar net op tijd, want toen we eruit waren werd er een busje locals gedropped waarmee het in een keer een gezellige chaos was. We zijn nog een klein stukje verder gereden waar we een pracht uitzicht hadden op een valei met de witte sneeuw toppen van het hoog gebergte in de verte.

Helaas moesten we echt omkeren, omdat het nog een lange weg terug was. Na een lange hobbelrit belandden we eindelijk weer op het asfalt, wat toch wel weer lekker was. Na een dag sturen waren we weer in Pokhara, waar we eerst een verfrissende douche genomen hebben om al het stof weg te spoelen. Jelle en Anne hadden nog het een ander in de buurt bezocht als een waterval en grotten.