Van Maasland naar Nepal – India

Dag 53_25-04-2014

Na een lange border crossing reden we dan eindelijk India binnen. Een gevoel kwam op van; holy shit, onderhand rijden we met het motortje gewoon in India. Na toch al wat weken onderweg te zijn, zijn we onderhand aardig ver van Nederland weggereden en het idee dat we India betreden brengt toch een grote glimlach op het gezicht. We reden richting Amritsar, een stad op zo’n 40 km vanaf de grens gelegen. De eerste indruk was eigenlijk best mild. Beide een beetje wachtend op de overweldigende, drukke, prettig gestoorde indruk die we verwacht hadden van India. Maar tot zo ver viel dat eigenlijk allemaal best wel mee. Ok, we zijn er pas net en misschien komt het door het gebied waar we zitten en toch ook misschien wel door ons hoofd dat nog vol van de ervaringen in Pakistan is. Toen we Amritsar binnen reden kwamen we al gauw een hotel tegen die een kamertje vrij had. Na de spullen in de kamer gelegd te hebben, zijn we een rondje door de stad gaan lopen. Er zijn best veel overeenkomsten met Pakistan, maar ook wel wat verschillen. Wat ons al snel opviel is dat men hier zeker niet onaardig is, maar de behulpzaamheid en vriendelijkheid die we van Iran en zeker ook Pakistan gewend waren is hier een stuk minder. Al snel kwamen we de eerste Royal Enfield motoren tegen en waanden we ons in wat garages waar aan de motoren gewerkt werd. Na tijden bijna geen mede motoren gezien te hebben was het wel weer leuk om niet de enige motor in het straatbeeld te zijn. Het geluid van de Royal Enfield is overigens prachtig. Ik begrijp best dat mensen er een zwak voor krijgen en er mee terug naar Europa rijden. Na wat gegeten en gedronken te hebben en het één en ander van het straatbeeld gezien te hebben zijn we terug naar het hotel gegaan.

Dag 54_26-04-2014

Na een rustige start zijn we op weg gegaan. Als echte cultuurbarbaren reden we Amritsar uit. Er blijkt hier namelijk een gouden tempel te zijn waar iedereen het steeds over had. We waren er op steenworp afstand vandaan en we zijn er volgens mij langs gereden, maar we hadden weinig zin in een tempel bezoek. Het was tijd om wat kilometers in India te maken. Het idee is namelijk om noordwaarts te rijden richting Leh, dat in de bergen ligt, waar we de Khardung La road willen berijden. Een weg die als één van de hoogste wegen ter wereld bekend staat. De kilometers gaan onderhand niet zo hard meer, al waren we dit al gewend van Pakistan. Veelal is het verkeer te druk, is de weg te slecht of een combinatie wat ervoor zorgt dat het gemiddelde zeer laag ligt. Eind van de middag werden de wegen gelukkig iets beter en ging de rit wat vlotter. Overigens ook iets beter voor de temperatuur, want het is warm, heel warm in de motorkledij. De verleiding is zeer groot om alles uit te trekken, maar zeker met het verkeer hier en de ervaring van de voorgaande kilometers is het maar beter om de hitte voor lief te nemen en lekker te zweten. Na een tijdje rijden kregen we de eerste bergen in zicht. Mooie groen begroeide bergen met in de verte hoge sneeuwtoppen.

De weg werd kleiner en begon te kronkelen door een pracht landschap. Tientallen aapjes zitten en spelen overal langs de weg. Een riviertje kronkelt in het dal en het uitzicht was prachtig. Het enige nadeel is de over populatie van India, waardoor het filerijden door de bergen is. Toen de zon begon te zakken, gingen we opzoek naar een hotel. De dichtstbijzijnde bleek in een dorpje een stukje terug te zijn. Graag wouden we een hotel met wifi vinden om het Pakistan verslag te verzenden. Dit bracht ons bij een voor Indiase begrippen prijzig hotel, maar ze hadden wifi. Wij ingecheckte en uiteraard was de wifi verbinding zo krakkemikkig dat verzenden niet ging. Misschien de volgende ochtend beter. Daarna hebben wat gegeten bij een tentje ergens in de straat. Het was een soort van kip gerecht, maar o zo lekker.

Dag 55_27-04-2014

De ochtend weer geprobeerd verbinding te krijgen zonder succes. Toen maar eerst wat onderhoud aan de motoren uitgevoerd en bij de receptie gevraagd of ze verbinding hadden. Er was een computer die internet verbinding had die we konden gebruiken. Het verzenden gestart en vertrokken. Het zou namelijk nog wat uren duren met de trage verbinding dus op goed geluk. De rit ging weer door een pracht landschap alleen was het verkeer nog erger geworden. Zo’n 90% van de weggebruikers was vrachtwagen, die als een hele sliert over dezelfde bergweg kronkelen. En de vrachtwagenchauffeurs hier zijn een slag apart. Volgens mij beoefenen ze hun beroep niet langer dan een paar jaar eer ze een ernstig ongeval hebben. Echt te absurd hoe die gasten over de weg rijden. De weg is smal, erg smal en ze halen elkaar gerust in voor blinde bochten. Ze toeteren alles bij elkaar, kennen geen links of rechts of rijbaan. Berg afwaarts gaat de motor uit en rollen ze vrolijk naar beneden. De bussen hier zijn overigens nog net iets erger. Zij rijden overal hard, erg hard. Zijn niet bang voor een stukje off-road en kennen geen verantwoordelijkheidsgevoel voor de passagiers achterin. Als motorrijder staan we onderaan de ladder als een soort van ongedierte op de weg. Komt er een vrachtwagen je tegemoet en er rijdt er nog één achter die nog iets harder kan, dan begint hij vrolijk met inhalen terwijl hij recht op je afstormt. Vrolijk seinen ze soms even met hun lichten om je duidelijk te maken dat je maar beter zo snel mogelijk de weg af kan. Nu is het een smalle bergweg en uitwijken is niet altijd even makkelijk, maar gooi je motor maar in de berm, want de vrachtwagens remmen echt niet. Goed opletten hier dus en de volle concentratie bij het verkeer houden. Het enige voordeel van de vrachtwagens is dat ze berg opwaarts als slakken over de weg voortbewegen waardoor ze op zijn tijd nog redelijk in te halen zijn.

De hele dag kronkelde we door een gebergte dat langzaam hoger werd. Soms passeerden we een klein dorpje, waar de weg veelal volledig opengebroken was. De rit was een grote stofbende en al snel zaten wij en de motoren dan ook volledig onder het stof. Het idee was om naar de laatste stad te rijden aan het eind van de weg om daarna echt het gebergte in te gaan richting Leh. Maar het was goed doorpoten, want de gemiddelde snelheid lag soms niet hoger dag 30 km/uur en dan is een rit van 200 km ver rijden. Later op de dag werd het verkeer gelukkig iets rustiger, terwijl we nog steeds langzaam klommen en dieper het gebergte inreden. Tot we een check point tegenkwamen waar we moesten stoppen om de gegevens op te schrijven. Blijkbaar reden we toch weer een ander gebied in. De mannen vroegen waar we heen gingen en we zeiden dat we op weg naar Leh waren. Toen kwam er snel een eind aan ons mooie plan. De weg bleek nog dichtgesneeuwde te zijn en pas rond half mei open te gaan. We waren dus een week of twee te vroeg! We konden nog wel een stuk verder rijden, maar uiteindelijk zouden we om moeten keren. We besloten om direct om te keren en de weg terug te rijden. Een grote tegenslag, want we hadden ons beiden verheugd op de wegen door het hoge gebergte hier en we dachten dat de wegen vanaf april open zouden zijn, niet dus. Misschien dat we na Nepal nog de mogelijkheid vinden om er heen te rijden, maar dat moeten we nog even aanzien. Het voordeel van de terugweg was dat het wat later was en er nu veel minder verkeer was. Ik gok dat de terugweg wel drie maal zo snel ging als de heenweg. De temperatuur was hier in de bergen ook weer lekker, wat het nog een mooie rit maakte. Toen we halverwege terug waren begon het donker te worden en vonden we een hotel langs de weg. Een hotel dat weinig tot niks voorstelde, maar een bed had waar we konden slapen. De avond hebben we doorgebracht in de lokale bar die er naast zat. We hebben hier kennis gemaakt met een lokaal gebrouwen whisky, die naar alles behalve whisky smaakte, maar hij was nog best te drinken.

Dag 56_28-04-2014

Toen we ‘s ochtends de weg weer opdraaide was het weer raak met het vrachtwagen verkeer. Het duurde een eeuwigheid eer we de bergen uit waren. Eenmaal de bergen uit, kwamen we op iets grotere wegen terecht waar veelal tenminste twee rijbanen waren.

Na een lange dag rijden in belachelijke hitte bereikten we de stad Ludhiana. Vanuit de verte zag je al dat we een flinke smogstad inreden. Een grote bruingrijze massa die over heel de stad hing. Al snel hadden we een hotelletje gevonden waar we konden overnachten. De avond hebben we buiten nog een rondje gelopen door een van de buitenwijken van de stad.

Wanneer je hier op straat loopt is er zo veel om te zien. Eigenlijk is India tot zo ver een drama om met de motor doorheen te rijden. Kilometers afleggen hier zijn zwaar vanwege het drukke verkeer, geregeld slecht wegen en een iets te hoog temperatuurtje voor de motorkleding, maar zodra je te voet verder gaat heb je hier allemaal geen last meer van en is het een prachtig land om te zien. De avond hebben we wat rondgestruind op de markt waar we wat lekkere sapjes en hapjes geproefd hebben die hier overigens spot goedkoop zijn ook al betaal je soms de ‘toeristen’ prijs.

Een van de drankjes die je hier overal ziet is een soort van bamboe sap. Een dieselmotortje drijft een pers aan waarmee het sap uit bamboestengels geperst wordt. Voor iets van 15 euro cent heb je een glas van dit spul.

Dag 57_29-04-2014

Het is weer een nieuwe dag asfalt knallen. Het idee was om nog een dag te proberen wat kilometers af te leggen richting de grens van Nepal. Het begin van de rit ging voorspoedig. Het was een grote weg die richting Delhi ging en maarliefst drie rijbanen telde waardoor we prima langs alle vrachtwagens, trekkers en tuk tuks konden slingeren. Toen we een goede 100 km gehad hadden, was het voorbij met de pret en kwamen we weer terecht op wegen waar een plak asfalt was waar beide richtingen overheen moesten. Bloedstollende inhaal acties van tegemoetkomend verkeer en veel stukken waar je moeite had om de trucks en trekkers in te halen. Het landschap veranderde langzaam naar een wat meer dicht bebost gebied. Buiten het mede verkeer om was het prachtig rijden. Eind van de middag bereikten we Najibabad waar we een hotelletje opgezocht hebben. Volledig oververhit van de dag zijn we de straat opgegaan om wat vers geperste vruchtensapjes te drinken. Na een rondje door de straten gelopen te hebben zijn we terug naar het hotel gegaan waar we een poging tot slapen deden. Het was bloedverziekend heet op de kamer, airco was kappot en het hele hotel leek wel een muggenboerderij. Toen we een tijdje op bed lagen werd er op de deur geklopt. Wij eruit en opengedaan. Een hotelmedewerker kwam met de mededeling dat we de motoren ergens binnen de hekken konden parkeren. Wij dus met hem mee gegaan om de motoren ergens anders te parkeren, bleek het helemaal niet te kunnen. Dus weer terug gereden, motoren weer voor het hotel gezet en weer een poging tot slapen gedaan.

Dag 58_30-04-2014

Jelle had nog een oog dicht kunnen doen, maar ik had de hele nacht wakker gelegen en was volledig lek geprikt. Om 05:00 zijn we er maar uitgegaan om te gaan rijden. We reden weg met zonsopkomst wat heerlijk was qua temperatuur. De straten waren zowaar ook nog een stuk rustiger op dit tijdstip. Al was er weer genoeg verkeer in het staatbeeld, met uiteraard de bijbehorende toeters. Het duurde niet lang of de temperatuur steeg weer tot onaangename hoogtes en verkeersdeelname was weer goed voor het kweken van stalen zenuwen.

Zo reden we niet te hard een blinde bocht naar links in, als ik halverwege de bocht ineens twee vrachtwagens naast elkaar op mij zie afkomen. Al vrolijk seinend met hun licht, dat als je levend weg wilt komen, maar beter de berm in kan duiken. Gelukkig was er een strookje zand naast de weg waar we op konden schieten. Ik begon me steeds slechter te voelen, al afvragend of het van een nacht gemiste slaap was of toch wat ziekjes. Toen we Kichha bereikte ging het toch echt niet meer en hebben we een hotel opgezocht. Het inchecken was zowaar nog strenger en formeler dan menig grenspost. Maar we hadden een kamertje met een werkende airco te pakken. Ik ben gelijk in bed gaan liggen. Jelle heeft nog een rondje door het dorpje gelopen en verder hebben we de dag niet veel uitgevoerd. Vroeg gaan slapen in de hoop de volgende dag Nepal in te kunnen rijden.

Dag 59_01-05-2014

Toen ik wakker werd voelde ik me gelukkig iets beter, in ieder geval goed genoeg om de rit naar de grens te hervatten. Na zo’n 80 km rijden bereikten we de grens. Het was een zeer kleine grensovergang en het ging er weer totaal anders aan toe dan de vorige. In een klein hutje regelde we de paspoorten en het hutje ernaast werd het Carnet afgestempeld. Het verliep tenminste weer allemaal lekker vlotjes. Klaar om Nepal te betreden!