Voor het eerst zet ik voet op Scandinavische bodem. De boot is aangekomen in Rødbyhavn en ik rij samen met alle andere voertuigen in een lange sliert mijn eerste meters in Denemarken. Het binnenrijden van een nieuw onbekend land is toch altijd spannend en ergens mis ik mijn motormaten, die ik nu waarschijnlijk als een idioot met hun armen en benen in de lucht zou zien zwaaien om dit moment te vieren. Maar gekker dan mijn hand uitsteken naar de tegemoetkomende motorrijders wordt het niet, wat tot mijn ergernis nog sporadisch wordt beantwoord ook.
Als ik over de schitterende Farø-brug rij, is inmiddels de wind gaan opsteken en zie ik in mijn spiegels een donkere lucht de achtervolging inzetten. Het begint te regenen en ik besluit te stoppen bij het wegrestaurant direct na de brug. Ik bestel een hamburger met friet en met nog geen Kroon op zak, wil ik met mijn pinpas betalen. Alleen accepteren ze enkel creditcards, die ik gelukkig vlak voor vertrek geregeld had. Maar tot mijn grote schrik vraagt het pinautomaat om een pincode die ik stom genoeg vergeten ben. Met een rood hoofd druip ik af, “Straks denken ze nog dat ik die creditcard gestolen heb”. Ik bel mijn broer met wie ik samenwoon en vraag of die alle papieren kan doorzoeken. Even later zit ik alsnog voldaan mijn hamburger te verorberen.
De zon gaat weer schijnen en ik vervolg mijn tocht. Mijn vastgeroeste snelweg heupen beginnen langzaamaan los te komen in het glooiende landschap. Ik hou nog steeds een rustig tempo aan en als de dagteller 400km aangeeft, vind ik het wel mooi geweest en zet mijn tent op in Fredensborg. De volgende dag verlaat ik Denemarken alweer en neem de boot van Helsingør naar Helsingborg. Als ik Zweden in de verte zie begint mijn hart al sneller te kloppen. Over enkele weken zal ik in dit land gaan wonen, terwijl ik nog geen idee heb wat voor land het eigenlijk is.
Even later rij ik langs een schitterende kustweg door kleine idyllische dorpjes. De houten huizen passen goed in het kustlandschap. Ze zijn erg mooi, maar misschien wel een beetje truttig door alle tierelantijntjes. Alles is van geverfd hout en er is veel detail te zien in het snijwerk van de raamkozijnen, hekjes en makelaars op de daken. Maar de aandacht blijft niet lang bij de Zweedse architectuur, want ik maak kennis met één van Zweeds grootste schoonheden; de vrouwen. Het tempo, dat al op standje toeristisch stond, wordt nog trager wanneer ik langs de stranden rij en een massa aan blondines in bikini zie. Ik moet er even van bijkomen en stop bij een lunch café waar ik mijzelf trakteer op een heerlijk zalm gerecht. Maar van rust is weinig sprake, want ik ben direct verliefd op de knappe en erg aardige serveerster.
Het landschap verandert. Ik zie steeds meer rotspartijen, terwijl ik door steeds hoger wordende heuvels rij. Ik ben nu drie dagen alleen op pad en begin mij toch wat alleen te voelen. Ik mis iemand om alle indrukken mee te delen. Bij een tankstation zie ik twee Zwitserse motorrijders op dikke BMW’s en besluit een praatje met ze te maken. Ze zijn beiden advocaat en dat is ook wel te zien aan de gehele Touratech catalogus aan spullen die aan hun motoren hangen. Ik vraag of ik een stuk met hun kan meerijden en dat vinden ze prima. Ik volg de twee Zwitsers over de E20 richting Göteborg, maar al snel irriteer ik mij aan hun idioot rustige rijstijl, dat volledig in contrast staat met het tempo waarin mijn stofwisseling werkt. Ik krijg honger. En als ik honger krijg verander ik direct in die diva uit de Snickers reclame. De Zwitsers zelf hadden al een broodje op bij het tankstation en waren juist van plan een flinke etappe te maken. Ik heb geen zin ze op te houden, trek het gas open en zwaai ze uit. In eigen tempo vervolg ik mijn weg, eet een hamburger en zet ten noorden van Göteborg mijn tent op in het plaatsje Stenungsund.
De volgende dag wil ik Noorwegen halen. Maar de E20 die inmiddels is overgegaan in de E6 is erg saai. Ik bekijk de kaart in mijn Garmin en zie langs de kust kronkelend alternatief. De weg is rustig en er zijn heerlijke bochten. Het tempo wordt sportief en het is flink smijten met de Transalp. Mijn dag begint fantastisch. Maar het is nog een aardig stuk naar Noorwegen en neem na een paar uur de hoofdweg maar weer.
Als ik langs de E6 aan het tanken ben, zie ik links van mij plotseling een grote blauwe Harley vol met stickers. Ik geloof mijn ogen niet.. wat een toeval. Het is Marcus Kingma die met zijn Noordkaap tocht bezig is. Een dag voor mijn vertrek had ik op internet een filmpje van hem gezien waarin hij over zijn reis vertelt. Voor een goed doel rijdt hij naar de Noordkaap en doet verslag op youtube. Hij vertrok op dezelfde dag als ik en nu staat hij even verderop te tanken. Ik loop verrast naar hem toe en stel mijzelf voor. Niet veel later staat er een camera op mijn smoelwerk gericht…
Marcus reed op dat moment samen met Diederik, die net zijn rijbewijs op zak heeft en met zijn Ducati oorspronkelijk van plan was naar Frankrijk te rijden, maar toch eerst even in Denemarken een kijkje wilde nemen. Bij de Øresund brug ontmoet hij Marcus en rijdt met hem mee naar Zweden.
Marcus moet die dag nog flink doorrijden naar een Harley dealer waar hij een afspraak heeft. Ik overtuig Diederik van al het pracht dat ons te wachten staat in Noorwegen en zo besluiten we samen verder te rijden. We rijden naar Vestby, wat onder Oslo ligt. Daar willen we toch weleens gebruik maken van het allemansrecht en ons tentje in het wild opzetten. Maar dat hebben wij allebei nog nooit gedaan en het is even zoeken voor we een geschikte plaats denken te vinden. Het voelt nog een beetje raar aan om zomaar op iemands terrein een tent op te zetten, dus zoeken we vooral een beschut plekje en komen uiteindelijk terecht op een heuveltje langs een trekkerpad.
Het is aardig fris aan het worden en we worden belaagd door muggen terwijl we onze tenten opzetten. We verkennen de omgeving en vinden de resten van een kampvuur. Ernaast ligt een vuilniszak half open gescheurd. Als ik kijk wat er in zit, zie ik lege hulzen van een jachtgeweer en een meter verder een fles kettingzaag olie. Het doet onze fantasie op hol slaan en openen maar snel ons bier.
[Deel 1] Nederland > Puttgarden (DU) | [Deel 2] Puttgarden (DU) > Vestby (N) | [Deel 3] Vesty (N) > Ål (N) | [Deel 4] Ål (N) > Voss (N) | [Deel 5] Voss (N) > Lom (N) | [Deel 6] Lom (N) > Elda (N) | [Deel 7] Elda > Tjøtta
Een goede kennis maakte mij attent op dit verslag. Wat leuk om dit weer terug te zien. TOP!
Binnenkort een keertje bijpraten?
Met groet,
Marcus
Lijkt mij een goed idee Marcus!