Reisverslag: Op weg naar het noorden… [deel 1]

Het is 24 juli 2010 als ik na een korte nacht wakker word. Ik ben nerveus en voel mij zelfs misselijk. Na maanden voorbereiden en aan iedereen vertellen over het avontuur dat ik wil gaan maken, is daar het moment dat ik het ook echt moet gaan waarmaken. Op mijn vol bepakte Transalp zal ik naar het noorden rijden en Scandinavië ontdekken, een voor mij nog geheel onbekend gebied. En terwijl ik altijd graag mensen om mij heen heb, maak ik de tocht alleen.

Mijn studie in Delft was nogal onstuimig begonnen. Ik ging direct samenwonen met mijn toenmalige vriendin Laura, wat na een paar maanden toch wel een te grote stap op veel te jonge leeftijd bleek te zijn. Een niet al te florissante breuk volgde die zijn weerslag nog lang zou kennen. Een jaar later groeide ik en mijn beste studiemaat uit elkaar. Na een dag in de collegebanken zat hij ’s avonds nog architectenbladen te lezen, terwijl ik zelf liever aan motoren sleutelde. Hij verdween plots uit het beeld toen hij zijn architecten soalmates gevonden had.
Ik werd lid van een studentenvereniging, waar ik als derde jaars student als ‘sjaars’ omgevormd moest worden tot brallende zuiplap. Maandelijks moest ik €120 betalen voor al het bier dat mijn club aan het zuipen was. En ik deed zelf ook mee. Tot een avond dat ik dronken in de bus naar huis in slaap viel, ik beroofd werd en op het eindstation een fiets jatte om thuis te komen. Plotseling stond daar een politiebusje met zwaailichten midden op de weg. Na een bon voor het fietsen zonder licht wezen de agenten de weg, de andere kant op en op het fietspad graag. Als ik de volgende morgen het zoveelste college mechanica inruil voor thuis op de bank brakken, begin ik te beseffen dat dit niet de juiste weg is. Diezelfde dag schrijf ik mij rigoureus uit.
Ik was eigenlijk wel een beetje klaar met Delft en was toe aan iets nieuws. Ik besloot mij in te schrijven voor een uitwisselingsprogramma en tot grote vreugde werd ik uitgekozen om een semester in Stockholm te studeren. Mijn eerste motoravontuur door Frankrijk een jaar daarvoor smaakte naar meer en zo ontstond daar het plan om een rondje Scandinavië te doen voor ik aan mijn uitwisseling begon.

Door mijn beperkte budget was ik gedwongen de motor zelf klaar te maken. Totaal geen straf, aangezien sleutelen voor mij net zoveel plezier geeft als rijden. Met het werkplaatshandboek in de aanslag, controleerde ik zelf voor het eerst de kleppen, verving de koppelingsplaten en wisselde mijn banden. Ik kocht voor weinig een driedelige Krauser kofferset op marktplaats en kon door het krappe budget dat overbleef de aanschaf van alle adventure gadgets die je schijnbaar moet hebben aardig weerstaan.

Maar zelf het wiel uitvinden met sleutelen kost veel tijd. En gaandeweg ontdek ik meer en meer onderdelen die onderhoud kunnen gebruiken. De dag van vertrek komt steeds dichterbij en de spanning stijgt als de tegenvallers tijdens het klussen zich opstapelen. Als dan eindelijk de motor klaar is rij ik voldaan nog even snel naar het tankstation. Maar dat gevoel is plotsklaps verdwenen, als uit het niets mijn achterwiel naar links uitbreekt. Ik verkramp en de adrenaline schiet door mijn lichaam als ik mij schrap zet voor een val. Maar mijn achterwiel schiet weer naar rechts. Al slingerend hou ik de motor overeind en kom tot stilstand in de berm. Geschrokken stap ik af en zie een platte achterband met een dikke spijker erin.

Nadat de garage mij had opgehaald en ik de motor de volgende dag weer kon ophalen met nieuwe binnenband, is het dan toch zover. Ik ben op weg. Het voelt allemaal nog wat vreemd en onwennig, terwijl ik over bekende wegen rijd. De komende weken zal ik het grootste deel in het zadel zitten en zal een hoop gaan beleven, dat staat vast. Maar wat mij staat te wachten weet ik niet. Het loslaten van het zekere is moeilijk. Ik heb mijn otoplastieken in en zit onrustig te denken. Ik vraag me af of mijn motor het vol zal houden en of ik het wel aan kan zo lang alleen. Ik stop bij een tankstation, eet een broodje en zet mijn mp3 speler aan. Dat zorgt wel voor afleiding. De lange snelwegrit richting Hamburg is sowieso erg saai. Na 420 km houd ik het bij Buchholz in der Nordheide voor gezien en ga ik een camping zoeken. Ik doe liever een beetje rustig aan in het begin en spaar wat energie.

Na 13 uur slapen word ik wakker. Als ik de tent uitkom vraagt mijn Duitse overbuurman waar ik vandaan kom en wat mijn plan is. Meteen erachteraan roept hij zijn vrouw om koffie voor mij te zetten. Nu was Duits nooit echt mijn lievelingstaal. Na een dramatische poging doe ik mijn verhaal in het Engels, maar dat verstaat de man net zo min. Ik bedank voor de koffie en pak even later mijn spullen in en vertrek richting Puttgarden, waar ik de boot zal nemen naar Denemarken. Na een uurtje rijden ruik ik de zee. Ik begin om mij heen te turen en zie vliegers van kitesurfers in de lucht hangen. Ik besluit meteen de eerste afslag te nemen.

De relaxte sfeer op het strand doet mij goed. Na al die duffe snelwegkilometers zou ik bijna vergeten dat het vakantie is. Ik geniet van de zon, kijk naar de kapriolen van de kitesurfers en maak wat foto’s. Uitgewaaid en ontspannen vervolg ik mijn weg naar de ferry.

Even later rijd ik de boot op samen met een Duits stel op een R1200GS. Ze helpen mij met de motor vastzetten, want ze zagen mij al aardig tobben. De boot is een heerlijke intermezzo tussen het motorrijden door. Ik kijk over de reling recht naar beneden. De boot slaat het water met flink geweld opzij. Ik voel de spetters op mijn gezicht en terwijl de wind de tranen uit mijn ogen waait zie ik in de verte Denemarken al.

[Deel 1] Nederland > Puttgarden (DU) | [Deel 2] Puttgarden (DU) > Vestby (N)  |  [Deel 3] Vesty (N) > Ål (N)  |  [Deel 4] Ål (N) > Voss (N)  |  [Deel 5] Voss (N) > Lom (N)  |  [Deel 6] Lom (N) > Elda (N)  |  [Deel 7] Elda > Tjøtta