Met nog een draaierig hoofd zitten Pim en ik als een zak aardappelen op de motor. Het Servische motorfeest was fantastisch, maar na bijna drie dagen op dezelfde plek verblijven is de honger naar verder rondzwerven niet meer te houden. Hoe brak we ook zijn, we willen verder, al is het maar 20 kilometer. Als we de grens overgaan en een vervallen buitenwijk inrijden, voelen we ons niet echt op het gemak. Met een fris hoofd sta je toch steviger in je schoenen. We rijden door tot we een rustig plekje vinden langs de weg, eten onze gebraden kippen op die we van onze Servische motorvrienden kregen en doen eindelijk de grote boodschap die we sinds de meest ranzige wc in Servië al aan het ophouden waren.
Na een goede nachtrust in een hotel in Reșița hebben we ons ritme weer te pakken. Na een flinke ochtendetappe in oostelijke richting, bezoeken we een orthodox klooster. De rijkdom die uit alle gedetailleerde bouwwerken straalt staat in sterk contrast met het sobere bestaan dat de monniken leiden. In de kerk kust een monnik keer op keer een schilderij van Jezus tijdens zijn gebed. Als ongelovige vind ik het maar moeilijk door de oppervlakte van zijn handelen te prikken en de diepere betekenis achter het kussen te begrijpen. Ik ga naar buiten naar de schitterende tuin, waar een monnik van mijn eigen leeftijd zittend op zijn kont onkruid aan het wieden is. Ik voel een enorme afstand als ik naar hem kijk, wat gek genoeg mijn respect voor de jongen alleen maar groter maakt. Even maken we oogcontact en knikken naar elkaar met dezelfde verbaasde blik.
’s Avonds vinden we langs een kanaal onze wild kampeerplek. Er volgt een onverhard pad parallel aan het water, maar die ligt verscholen achter bomen en struiken. Snel zetten we onze tent op als de zon al bijna onder is. We zijn moe en gaan naar bed, maar doen geen oog dicht. Niet ver van ons vandaan horen we tamboerijnen, gezang en gejoel. Tot overmaat van ramp heb ik mijn tent op een doornstruik opgezet. Als ik eindelijk ben ingedommeld word ik niet veel later wakker van een lek luchtbed. Ik probeer het plakken, maar hij blijft langzaam leeglopen. Na een uur stoeien met lijm, plakkers en duct tape geef ik het. Alsof dat nog niet genoeg is, schrik ik rond 5.00 uur wakker van stemmen. Op enige afstand lijkt een groep een felle discussie te houden. Ik hoor het woord ‘motori’ meerdere malen vallen en probeer in te schatten of ik mij zorgen moet maken. Heel voorzichtig rits ik mijn tent een klein stukje open en gluur naar buiten. Aan de overkant van het kanaal zie ik een grote groep zigeuners staan. Ze kijken naar ons kamp en maken foto’s met hun telefoon. Niet veel later vertrekt de groep weer. Bij mijn weten is er geen oversteekpunt in de buurt, maar toch twijfel ik of ze ons een bezoekje zullen brengen en of er kwade zin zal zijn. Voor de zekerheid maak ik Pim wakker en we pakken onze spullen in.
De flink verstoorde nacht hakt flink in mijn humeur. Precies op de dag dat we moeten gaan winkelen in een grote stad. Iets waar Pim en ik allebei geen fan van zijn. Ik heb een nieuw luchtbed nodig en Pim zijn oude motorlaarzen waren drie dagen eerder overleden. Sacherijnig lopen we rond in Râmnicu Vâlcea, een stad met een druk jaren ‘90 winkelcentrum. Als we na een veel te lange wandeling in de hitte eindelijk geslaagd zijn, scheuren we zo snel mogelijk weg.
We doen snel een middagdutje, zodat we opgeladen kunnen beginnen aan de Transfăgărășan. Ik hoorde voor het eerst van deze weg in een Top Gear special over Roemenië, waarin Jeremy Clarkson de bergpas tot mooiste weg van de wereld uitroept. Keer op keer bekeek ik de helikopter beelden van hun sportauto’s die de berg afscheurden en nu is het de beurt aan mij.
De Transfăgărășan begint verassend genoeg met de slechtste weg die ik ooit heb bereden. Van elke vierkante meter asfalt bestaat zeker de helft uit grote diepe gaten, die vooral in de bochten voor bijzondere stuurkunsten zorgen. Mijn schokbreker kan het eigenlijk niet meer aan en zit geregeld op zijn einde. Ik ga op mijn stepjes staan, maar het is erg vermoeiend om dat continu vol te houden en net als ik ga zitten komt er een diepe put. Beng! De klap slaat door tot in mijn ruggengraat. We vloeken en schelden en vragen ons af hoe lang deze klote weg nog door zal gaan.
Maar als je motor die rotweg heeft overleefd is de beloning groot. Plotseling waan je jezelf in een wereld van alle tinten groen en grijs. Hier en daar zie je een boerderij met grasdak aan een riviertje met een loslopende kudde schapen. De uitzichten zijn fenomenaal. Tussen de bergruggen in kronkelt de weg nietig in het landschap en vormt een schitterende compositie. Het is opmerkelijk kouder en mijn Transalp heeft moeite met de zuurstofarme lucht. Ook lijkt mijn motor op rails te rijden, doordat de banden een lijnvormige spoor volgt in het afgeschraapte wegdek. Mijn stuur lijkt een eigen leven te leiden, maar het drukt de pret niet, we rijden rustig door en genieten van elk moment.
Nadat we het Karpaten gebergte uitrijden is het landschap direct vlak. We horen flink gedonder en zien donkere wolken op ons afkomen. Snel rijden we het erf op van een boerderij met veranda om te schuilen. Net op tijd voor de stortregen staan we droog. Een hond begint te blaffen en de deur gaat open. Een boer met grote snor en hoed kijkt ons verbaast aan. Met onze handen vormen we een dak boven ons hoofd en houden daarna onze hand in de regen. Hij begrijpt ons meteen. De hele familie komt even kijken en is diep onder de indruk van onze motoren. Maar als de stortbui voorbij is, besluiten we verder te gaan.
Het blijft regenen en na een uur zien we eindelijk een hotel. Doorweekt en doorzweet gaan we naar binnen en nemen de enige kamer die nog beschikbaar is, de bruidssuite op de bovenste verdieping. Voor 20,- euro per persoon hebben we een enorme kamer met twee badkamers inclusief een kapot bubbelbad. Met duct tape weten we het bad te reparen en zo liggen we na een ontzettend zware reisdag, die als een achtbaanrit met ups en downs aan ons voorbijschoot, in bubbelend warm water. Een beter einde van de dag hadden wij ons niet kunnen wensen.
[Deel 1] Nederland > Slovenië | [Deel 2] Slovenië > Kroatië | [Deel 3] Kroatië > Bosnië | [Deel 4] Bosnië > Servië | [Deel 5] Servië > Roemenië | [Deel 6] Roemenië | [Deel 7] Roemenië > Oekraïne | [Deel 8] Oekraïne > Nederland
Leuk!! keep it coming!!