Tien jaar geleden, op mijn 17e verjaardag, nam mijn zus mij mee naar The Motorcycle Diaries. Sindsdien heb ik een idiote drang om te reizen. Eerst op de brommer naar Frankrijk. Wat later, na een paar jaar backpacken met een toenmalige vriendin, zorgden Ewan en Charley ervoor dat ik mijn motorrijbewijs haalde en de wijde wereld introk op twee wielen. Ik studeerde bouwkunde in Delft, maar wilde er graag weg. Ik was toe aan verandering en schreef mij in om een semester in het buitenland te studeren. Zo kreeg ik een mailtje dat ik naar Stockholm mocht gaan en een half jaar landschapsarchitectuur ging studeren. Ik kende Scandinavië totaal niet, op wat tekenfilms en die meubelzaak na waar ik toevallig al jaren een bijbaan als verkoper heb. Om wat meer van Scandinavië te leren reisde ik een maand alleen naar de Noordkaap en terug. Ik ontdekte dat het eigenlijk helemaal niet zo eng is om alleen te reizen. Vooral ook omdat je maar weinig alleen bent. Veel mensen ontfermen zich over jou, die eenzame reiziger. Je krijgt een slaapplek en te eten, wordt meegenomen op zee om zalm te vissen of eindigt de hele avond in een drijvende sauna op een meer waar je met speedboot naar toe bent gebracht. Ik proefde voor het eerst van een echt motoravontuur en was meteen verslaafd.
Via het motorforum leerde ik een aantal jongens kennen die er hetzelfde over dachten. Samen hebben we in de afgelopen jaren zo goed als heel Europa rondgereden. Hoogtepunten zijn voor mij altijd de (onverharde) bergen en het liefst moet er nog een shithole als Albanië of Roemenië op de route liggen. Het is eigenlijk heel erg raar, maar de grenzen opzoeken van je comfortzone vind ik erg verslavend. Afgelopen zomer was ik met Janus in Schotland. Hoewel het warm en droog was, het eten fantastisch was, het landschap fenomenaal en we tot onze eigen verbazing elkaar niet in de haren waren gevlogen, mistte er toch iets… juist, een shithole. Het zijn reizen waar ik nog erg vaak aan terug denk en die de manier waarop ik tegen dingen aankijk behoorlijk hebben beïnvloed. Zo vind ik de term shithole eigenlijk erg denigrerend en ongepast, want het is opmerkelijk hoe vrijgevig en aardig mensen zijn die bijna niks hebben. Maar het werkt wel lekker qua beeldtaal.
Die snak naar avontuur moesten we ventileren en zo ontstond de motoravonturist. Eigenlijk heeft deze site het voor mij alleen maar erger gemaakt. Alle motorreis gerelateerde Dvds en boeken, de zoektochten naar mooie youtube filmpjes en ontmoetingen en interviews met reizigers kregen de overhand op mijn afstuderen. Een paar maanden volledige onthouding was het enige dat mij nog kon redden. Nu ik afgestudeerd ben en eindelijk zelf aan de beurt ben voor dat bad ass motorcycle adventure, is het alsof ik als Tony Montana mijn neus in een hele groot berg coke duw. Bring it on!
Het plan is als volgt. Rond juli-augustus stap ik op mijn XL650v Transalp richting het oosten. De route door Europa wordt grotendeels bepaald door een aantal overnachtingen bij vrienden die ik nog ken van studie, werk en vorige reizen. Tot aan Turkije rij ik samen met mijn goede maat Pim, waar ik al veel mee gereisd heb. Vanaf daar maakt Pim een rondje om de Zwarte Zee en zal mijn tocht alleen verder gaan richting Iran, Pakistan India en Nepal. Het is nog wat onduidelijk hoe de reis richting zuidoost Azië vervolgt, omdat de grens bij Myanmar al jaren dicht is voor eigen vervoer. Al zijn er de eerste verhalen dat het nu mogelijk is met een gids door het land te rijden. Is mijn geld en geluk nog niet op, dan rij ik door richting Indonesië en Australië.
De uitgestippelde route van ongeveer 40.000 km blijft een plan. Wil ik halverwege naar huis, dan ga ik naar huis. Word ik verliefd op een Nepalese en wil ik de rest van mijn leven schapen houden op een berg, dan uuhhh.. doe ik dat. De enige visa die ik van te voren ga regelen zijn Iran, Pakistan en India. De overige visa zijn bij de grens verkrijgbaar, zodat ik alle vrijheid houd. Kost wellicht wat meer tijd onderweg, maar tijd is juist wat ik in overvloed heb. In mijn geval is geld de bottleneck, maar ik heb na jaren op zaterdag en zondag in de winkel staan in plaats van uitbrakken aardig wat opzij kunnen zetten. Genoeg om 6-8 maanden op reis te gaan. Ter vergelijking: de mannen van continental drift reden deze route in 3 maanden, Nathan Millward op die gekke brommer deed er 6 maanden over en Daniel Rintz had maar liefst 3 jaar nodig. Eigenlijk is geld dus ook niet mijn bottleneck. Mijn grootste zorg is wellicht de vraag of ik het al die tijd vol ga houden en ook echt leuk ga vinden. Daarom probeer ik nu die mindset aan te nemen om zoveel mogelijk vrijheid te houden. Laat ik eerst focussen op het begin, dan volgt de rest vanzelf wel onderweg. Zo wordt het al een stuk beter behapbaar.
Ik heb nog een dikke 6 maanden tot vertrek en tot die tijd is het zoveel mogelijk geld verdienen, spullen verkopen, sporten, inentingen en papierwerk regelen en de Transalp in tip top staat brengen. Ik zal hier over blijven schrijven. Niet alleen om jullie te informeren, maar vooral ook om mijn omgeving te sparen van al het enthousiasme dat er bij komt kijken om zoiets te ondernemen. Want shiiit… is dit spannend.
Wauw, heel veel succes en plezier gewenst!
Wacht niet te lang voor het aanvragen van een India visum, maak minimaal 1,5maand van te voren een afspraak in Rotterdam, dat scheelt je een paar uur wachten. Zorg wel dat je je stapel met paperassen op orde hebt.
Himalaya zal mooi zijn, maar vergeet ‘t zuiden van India niet.
Heel tof! Succes met voorbereidingen en niet te veel plannen!
Zondag avond bij “Floortje” net geleerd dat het moeilijkste van een tot nu toe 14 jarig durende reis het vertrek was. Zij zouden ook een 1/2 jaar gaan 🙂 Heel veel plezier met de voorbereiding en succes met het “vertrek”.
Succes met je zoektocht naar de best Shithole in the World ! Hou ons op de hoogte.
Geweldig man. Geef je maar volledig over aan het motorreis virus, want het gaat toch nooit meer weg. Goed dat je niet te veel vast legt, want als er iets zeker is aan reisplanningen is dat ze altijd anders worden.
Heel veel plezier en succes toegewenst Peter! Ben heel benieuwd naar de verhalen straks.
Zelf nog niet lang terug maar gaan stiekem weer enorm kriebelen als ik zo deze voorbereidende plannen lees. Ben er van overtuigd dat je het geweldig gaat vinden.
P.S. als je nog wat wilt weten om een of andere reden (al moet je uiteraard zo min mogelijk plannen) over het stuk tot aan Nepal, klop gerust aan.
Heerlijk Peter, geniet ervan. Niet te ver vooruitkijken, en vooral Iran niet te snel door!
Wat een plan!
Veel voorbereidingsplezier alvast.
Hoi Peter, geweldig plan!!
IK vroeg me af wat je nou denkt nodig te hebben qua geld. Michien een rare vraag waar je liever niet antwoord op geeft. maar ik vraag hem toch
Wat is je dagbudget?
Groeten
Je bent niet de enige die dat vraagt… Ik zit er dan ook over te denken een post te wijden aan alle kosten.
Even kortgezegd is dagbudget zelfde als voorgaande reizen in EU: zo’n €50. Dat zal in sommige landen minder zijn, maar vergeet ook niet dat je soms visum/verzekering bij grens moet regelen. Of bijvoorbeeld paar boottochten moet maken in Indonesië. Ook zal ik niet altijd in een tent willen slapen.
Dat je grootste vraag is of je dit wel leuk gaat vinden en of je dat wel vol gaat houden? Soms zal dat niet makkelijk zijn. Pak nou als je verliefd wordt op een Nepalese schapenhoudster? Die daar tegen 8 cent per stuk schapenbouten zit te verkopen? Gaan ze thuis blij mee zijn.
Pak als je wat te laat bij een tankstation in Pakistan aankomt en nét na het tanken val je omver? Dan riskeer je dat sommige taliban zich een kriek lachen. Je moet ALLEEN je brommer kunnen terug recht zetten. Dat is niet moeilijk maar wel belangrijk.
En ook terug thuis komen. Ik zeur maar wat, ben een beetje jaloers.