Over kofferrekken

Toen ik mijn Transalp kocht, zat daar een kofferrek op van Hepco & Becker met bijbehorende Xplorer zijkoffers. Omdat H&B nu eenmaal een A-merk is was ik daar in eerste instantie erg gelukkig mee. In eerste instantie… Eigenlijk bleek vrij snel dat met name de Xplorer koffers echt verschrikkelijke ondingen zijn die te breed, niet waterdicht, niet erg degelijk en vooral niet gebruiksvriendelijk zijn (ik zal er nog een aparte review aan wijden, maar voor dit moment moeten jullie het maar even van me aannemen).

Een maand of wat later hield de Transalpclub een gezamelijke inkoopactie van Heavy Duties, een fabrikant van aluminium koffers uit Roemenië. Eerlijk gezegd werd ik niet direct heel warm van het idee van Roemeense koffers, maar mijn nieuwsgierigheid werd geprikkeld. Na wat research te hebben gedaan was ik om. Voor de prijs van een tweedehands setje Touratech of H&B, koop je splinternieuwe Heavy Duties die toch minimaal zo degelijk zouden moeten zijn. Ik besloot het een kans te geven en deed mee met de inkoopactie.

Zoals gebruikelijk speelde mijn gebrek aan geluk op en wat later had iedereen zijn bestelling binnen en kreeg ik m’n geld terug omdat er ‘iets’ mis was gegaan met mijn bestelling. Uiteraard. Gelukkig kreeg ik weer een kans toen vriend van de show Tobias een bestelling deed en ik kon aanhaken. Dit keer ging het wel goed en ik had binnen een paar weken twee koffers, een kofferrek en montagemateriaal in mijn werkplaats liggen. Hoeraatjes!

Tijdens het uitpakken van het hele pakket werd ik steeds gelukkiger, met name de zware kwaliteit en de gebruikte materialen zien er waanzinnig goed uit. De eerstvolgende vrije zaterdag haalde ik het H&B kofferrek van de Alp en begon het bijgeleverde Heavy Duties rek te monteren. Helaas speelde echter wederom mijn gebrek aan geluk op… ‘mijn’ kofferrek bleek een maandagochtendmodel te zijn en paste niet eens een heel klein beetje. Uit pure frustratie heb ik de hele kermis in een stoffig hoekje gegooid en daar is de boel blijven liggen tot afgelopen zondag.

Ik meen dat we al eens op een eerder moment een subtiele verwijzing hebben gemaakt naar de obsessie van Janus. Het is in beginsel best een goede jongen, maar die kerel gaat echt los op bagagesystemen voor motoren. Eerst is het nog wel leuk, daarna volgt lichte verbazing en op het laatst is het een beetje eng. Hoe dan ook, als er iemand is die mij zou kunnen helpen dan zou het Janus zijn. En zo kwam het dat ik zondagochtend met een verzameling kofferrek-onderdelen in Amsterdam arriveerde bij de man die strijdt tegen ‘rek’ in ‘kofferrek’, als een soort Don Quichot tegen windmolens.

Na een paar koppen koffie hebben we allereerst eens bekeken wat er nou eigenlijk mis was met het Heavy Duties rekje. Onze voorlopige conclusie was dat de uitlaatzijde wel mee leek te vallen, maar dat aan de andere kant de verkeerde pootjes aan het rek zijn gelast. Iets waarmee je overigens normaal terug naar de fabrikant zou gaan, ware het niet dat Roemenië nogal ver fietsen is (let wel; ik begreep dat vrijwel niemand deze problemen heeft en dat ik daar weer eens uniek in ben. Het mailcontact met de leverancier is vrij goed, maar het verzenden is een drama. Pakketten worden naar een depot in Amsterdam gescheept en dat is bijna net zo klote als Roemenië). Enfin, we hebben het rek eens geprobeerd te monteren om te zien in hoeverre het geheel paste.

Meester Janus besloot om eerst de uitlaatzijde van het rek een beetje bij te buigen, domweg omdat die het meest in de buurt kwam van de ophangpunten. En eerlijk is eerlijk; binnen tien minuten konden we die kant vastschroeven.

Na nog veel meer koffie en peptalk kwamen we uit bij de ellendige kant van het rek. Hier zouden we niet wegkomen met een beetje buigen en boos kijken. De aan het rek gelaste pootjes waren te lang en niet in de juiste hoek. We besloten dat dit het moment was voor rigoureuze sleutelglorie en probeerden met een buizensnijder de amputatie uit te voeren. Hierin hadden we echter geen rekening gehouden met het Roemeense staaltje overkill. De gebruikte buizen van het kofferrek bleken zo dikwandig dat alleen een slijptol nog uitkomst bood. En zo werd het rustieke dorp Amsterdam op zondagochtend opschrikt door het terroriserende karakter van een staalverslindende uberflex.

By the way, let even op de veiligheidsbril en oorkappen op bovenstaande foto. Doen wij dus gewoon. Zo zie je maar dat mannelijk en veilig gewoon samengaan (plus dat ik ooit het horrorverhaal hoorde hoe ze kleine staalsplinters uit ogen halen). Met nog maar twee ophangpunten over aan deze kant van het kofferrek konden we de boel monteren om eens te kijken hoe het er nu uitzag.

Vanaf dit punt konden we gaan passen en meten om de twee resterende pootjes op maat te krijgen. En meer koffie drinken natuurlijk, dat ook.

Na het op maat slijpen van de pootjes komt misschien wel de belangrijkste stap uit het hele proces; het voorbewerken voor het lassen. Neem gerust de tijd op lekker lang te vijlen en schuren tot je een goed werkbaar oppervlak hebt. Nogmaals; neem daar nou gewoon de tijd voor, het komt het eindresultaat echt ten goede.

En dan is het eindelijk zover; we kunnen de themesong van het A-team luidkeels neuriën! Janus punt op onderstaande foto’s eerst de boel aan elkaar, om het geheel vervolgens op de werkbank netjes af te kunnen lassen. Voordat er gelast wordt is het een goed idee om even de minpool van je accu los te schroeven. Jammer als je eindigt met een mooi kofferrek en een gefrituurde kabelboom.

Na het minutieus afwerken met een vijl eindigden we met een schitterend op maat gemaakt rek, zoals deze eigenlijk uit de fabriek had moeten komen. Jammer genoeg moesten we voor het lassen de mooie laag poedercoating opofferen, dus dat moest nog hersteld worden. Je hebt diverse opties; opnieuw laten poedercoaten, onbehandeld laten en kijken hoe de klerezooi wegrot binnen een winter (nou vooruit; twee winters wegens extreme wanddikte) of je kiest de beste oplossing die we kennen; verf van de Action. Even ontvetten met remmenreiniger, daarna janus ontvetten met remmenreiniger, drie lagen Actionverf uit een spuitbus aanbrengen en klarie! Tussen iedere laag verf hebben wij tien minuten gewacht en daarna hebben we het nog eens een uurtje laten drogen. Konden wij mooi aan de koffie.

Het eindresultaat is een schitterend en goed passend kofferrek. Natuurlijk ben ik nog diezelfde middag naar huis gereden om de koffers er aan te hangen en ik ben zelf erg pleased met het resultaat. De koffers van Heavy Duties zijn veelbelovend en ik zal na een testperiode mijn bevindingen met jullie delen.