De problematiek van het samenreizen

Zet mensen lang genoeg bij elkaar en je kunt er vergif op in nemen dat ze elkaar de nek om willen draaien of met elkaar in bed duiken. Men botst of neukt. In ons dagelijkse leven hebben we daar allerlei manieren voor gevonden om dat te minimaliseren. Zo ontwijken we echtgenotes door te werken en motor te rijden, zo ontwijken collega’s ons omdat we het altijd over motoren hebben en vrienden zie je het liefst zo min mogelijk. Op reis is dit alleen wat lastiger. Vrienden worden én collega én echtgenote. Knap lastig.

Natuurlijk hebben we binnen onze eigen gelederen al meerdere malen gebotst en gezien hoe lastig het kan zijn om een paar weken op elkaars lip te zitten. Zelfs als je elkaar al goed kent. Wij zijn ook niet de enige die hier tegenaanlopen. Vorig jaar tijdens het Allroadmaniacs weekend (wat hartstikke gezellig was!) kwam dit ook ter sprake. Reisgenoten die zich zo aan elkaar ergerden dat het fout liep. Dit ging over een grotere groep mensen die elkaar nog niet kende en één van de groepsleden maakte het erg bont. De vraag was toen, hoe moet je nou met zoiets om gaan? Zeg je er wat van of laat je het lopen?

Niet alleen grote groepen hebben er last van. Tijdens onze laatste trip naar Schotland kwamen we drie mannen uit Wales tegen. Deze heren waren bezig met eenzelfde rondje Schotland als wij. Zo kwamen we elkaar veelvuldig tegen en bij de benzinepompen maakten we dan ook geregeld een praatje. Een dag later kwamen we ze weer tegen, maar tegen die tijd waren het nog maar twee kerels. De derde ging zijn eigen pad, want het werkte niet.

We gaan er van uit dat jullie in elk geval op reis gaan met mensen die je mag. Er is dus al enige common ground, maar dat wil niet zeggen dat dit genoeg is om het met elkaar uit te houden. Motorreizen kan goed vermoeiend zijn met lange dagen en pech. Dat is een test voor ieders geduld en mensen onder spanning hebben weinig nodig om enkele sociale regels even te vergeten. Onze ervaring is dat er een aantal dingen belangrijk zijn voor het samenreizen.

Ritme

We hebben allemaal ons eigen ritme. Er zijn mensen die vroeg opstaan en nog tijd over hebben voordat de dagelijkse verplichtingen beginnen en er zijn mensen die elke laatste minuut er uit persen om in bed te kunnen blijven liggen. Dit soort ritmes zijn belangrijker op een reis dan de meeste mensen verwachten. Na een aantal weken is het moeten wachten op een uitslaper terwijl al je spullen al zijn ingepakt een irritatie die alle potentie heeft om uit de klauwen te lopen. Idem voor de uitslaper die zich elke ochtend voelt opgejaagd. Plezierig met andere samenreizen kost de minste moeite als je reisgenoten weet te vinden die eenzelfde ritme hebben.

Het werkt erg goed als iedereen in de groep op dezelfde momenten even wil pauzeren, dezelfde afstanden op een dag wil rijden, met eenzelfde tempo wil rijden en begrijpt dat er bij mooie uitzichten gestopt kan worden voor foto’s (of niet). Het samenleven op reis levert een stuk minder irritaties op als je synchroon staat met elkaar *kuch kuch* en niet bij elk tankstation een uur gaat staan tanken omdat je nog even een multiple regressie analyse wil maken van je verbruik en de luchtvochtigheid van de afgelopen drie jaar *kuch* Domien… *kuch kuch*

Ritme was ook het breekpunt bij het drietal uit Wales. Degene die zijn eigen weg was gegaan had net een aantal maanden zijn motorrijbewijs en wilde graag wat vaker stoppen om van alle bijzondere uitzichten die Schotland heeft te kunnen genieten. Voor hem was dat belangrijker dan om zoveel mogelijk bochten zo hard mogelijk te rijden. Daarnaast was zijn F650GS een stuk lichter dan de KTM 990 Adventure en Kawasaki racemonster van zijn reisgenoten. Hij voelde zich opgejaagd, had geen ruimte voor zijn ritme en koos zijn eigen pad. Een verstandige keus.

Vermoeidheid

Een van de grootste aanstichters van flinke botsingen is vermoeidheid. Veel te makkelijk vergeten we hoe afmattend het kan zijn om weken lang motor te rijden. Na een week in een rattengat te hebben gezeten met minder dan ideaal voedsel en slechte wegen lopen de meeste mensen op reserve energie. Dan is maar heel weinig irritatie nodig om elkaar in de haren te vliegen. Hou daar rekening mee, neem misschien een dag extra rust.

Elke motorrijder is ook anders. Onze Peter noemen wij niet voor niets Snicker-bitch. Peter is een uitstekende reisgenoot zolang je maar genoeg voedsel in hem stopt. Verzaak je dat dan is het wachten op de hufter die hij ook kan zijn. Zo kan ik zelf slecht tegen weinig nachtrust, laat mij een aantal dagen minder dan vier uur slapen en ik ben in staat je hoofd er af te bijten als je niet doorrijd… Mensen tikken anders en niet iedereen is even fit. De ene motor kost ook meer energie dan de ander en dat zal je moeten leren accepteren.

Acceptatie

We kunnen natuurlijk niet allemaal hetzelfde hartritme aannemen en er zullen altijd verschillen zijn. Als ze zo groot zijn als bij de Wales-mannen kom je er niet met acceptatie, of je verpest een vakantie en dat is zonde. Verder is samenreizen net als samenleven een kwestie van accepteren. Je hoeft niet altijd je zin te krijgen, lelijke drammer die je er bent! Wacht gewoon een keer tot die foto is genomen. Slaap ook een keer uit. Neem eens een dag rust, we zijn op vakantie toch?

Misschien is het hele accepteren van situaties en karakters wel helemaal niks voor jou en is het verstandiger om alleen te reizen. Wees gewaarschuwd, je zal er snel genoeg achterkomen dat een grote reis er alleen voor zorgt dat je vanzelf gaat accepteren dat het niet om jou gaat en je geen controle zult hebben.

Afstand

Motorrijden is grotendeels een solo aangelegenheid. Dat klinkt zo misschien wel ongezellig, maar verlies jezelf in eigen gedachten op een kronkelweg afgesloten in je helm en je stapt daarna gelukkig van de motor af. Heerlijk is dat. Zo adviseren wij ook zeker als je langer reist om een eigen tent mee te nemen. Een eigen tent geeft de nodige privacy die er voor zorgt dat je het weken met elkaar kunt uithouden. Een reis met de motor geeft de mogelijkheid een kleine, maar erg gezonde afstand van elkaar te bewaren. Maak er ook gebruik van en zet die intercom zo nu en dan eens uit, wij gebruiken er zelfs geen.

Polemiek

Er zijn boeken over volgeschreven en alle glossy’s gaan er over: communicatie tussen mensen. We zijn er goed slecht in, het lijkt haast volkssport nr.1.  Zint het je niet? Zeg er wat van! Niemand kan gedachtes uit de lucht grijpen of in je hoofd kruipen. Signalen en lichaamstaal werken niet. Werken ze wel dan is het al te laat. Iedereen begrijp een flinke tots op de giechel, maar dan kan je de vakantiepret wel op je buik schrijven.

Met andere woorden, wees niet bang voor wat polemiek. Mensen horen te botsen. Als je op tijd zegt waar je ergernis vandaan komt kan je er beide rekening mee houden, de een past zich beetje aan en de ander accepteert wat meer. De opbouw van irritaties is daarmee in ieder geval doorbroken. Ga het alleen ook niet forceren, je komt er snel genoeg achter hoeveel de ritmes van elkaar verschillen. Is het met acceptatie niet te redden ga dan elk je eigen weg. Bij onze club zijn we ook al meerdere malen gesplitst tijdens een reis, om een dag of wat dagen later weer bij elkaar te komen en samen verder te gaan. Even goed botsen met elkaar kan de vakantie en vriendschap redden.

Heb plezier

Concluderend kan ik alleen nog maar adviseren om plezier te hebben. Probeer niet alleen maar doelen te halen. Duizend km op een dag is niet nodig en er hoeft niet elke dag gereden te worden. Het is vakantie, kijk eens rond en neem de tijd.