Hoewel het officieel nog steeds winter is, brak vorig weekend voor het eerst de nieuwe lente door. We hadden reeds enkele weken geleden dit weekend uitgekozen om te gaan paalkamperen. Op een of andere manier slagen we er steeds weer in om de meest barre, natte, koude of bevroren weekends uit te kiezen. Het voorspelde schitterende voorjaarsweer smaakte dan ook naar zoete wraak en liet onze motorharten een versnelling hoger slaan. Het stond in de sterren geschreven: dit zou echt ten volle genieten worden.
Deze keer hadden we het gebied rond Hollands Diep uitgekozen. Na een zweterige rit (misschien toch beter die wintervoering weggehaald) over prachtige kleine dijkjes kwamen we aan de paalkampeerplek aan. De slaapplaats is gelegen aan een meer dat uitgebreid wordt gebruikt door ganzen, meerkoeten en nog vele andere watervogels. Je kan parkeren vlakbij de ingang. Van op de parking is het nog twee minuten wandelen tot aan de slaapplaats zelf. Daar kan je rekenen op een stevige picknicktafel en een betonring als vuurplaats. Je slaapt aan de oever van het meer of beschut achter de struiken. Op enkele tientallen meters van de slaapplaats is er een trekpont, dat je met enige moeite over de sloot trekt. Daar heb je aansluiting op allerlei wandelroutes in het natuurgebied.
We konden nog even genieten van het broeierige voorjaarszonnetje, maar eens na zes uur begon de temperatuur snel te dalen en werd het tijd om het kampvuur aan te steken, vlees te roosteren en stoofpotjes te prepareren. We hadden geen tenten meegenomen en sliepen dus allemaal onder de open hemel die ons trakteerde op een sprankelend sterrenspel. De rust in het gebied is opmerkelijk – je bent hier in stiltegebied – als je het gedempte gebulder van de zware industrie van de Moerdijk op de achtergrond niet meerekent tenminste…
Zoals dikwijls in het voorjaar gaan de warme temperaturen overdag gepaard met een sterke afkoeling ‘s nachts. In het ochtendgloren konden we dan ook genieten van een prachtige zonsopgang, terwijl de watervogels ons vergasten op een ochtendconcert. Een mooiere wekker kan je je niet voorstellen. Dat onze slaapzakhoezen of kussens intussen gestreeld werden door een laagje rijp namen we dan ook maar voor lief.
Deze trip was ook de officiële ontmaagding van Peters Can-am. Die toonde zich tot ieders verbazing als een bronstige leeuw. Je zou het niet op het eerste zicht zeggen, maar dat ding is gewoon bloedsnel. Vol overgave stuurde Peter pijlsnel wiebelend door de bochten van de dijkjes. De transalps moesten alle zeilen bijzetten om hem bij te houden en niet te vervallen in het constant tweetaktrookhappen. Zo rond de 100 kon hij op de snelweg nog perfect aan. Ik denk dat we nu wel weten welke oldtimer de snelste zal zijn met Pasen…
Deze plek is zonder twijfel de mooiste paalkampeerplek die we al hebben bezocht. Bij schitterend weer is het hier de absolute top. Bij winderig of nat weer heb je hier echter weinig beschutting en is deze plek verre van ideaal. Voor de locatie van deze plek kan je ons contacteren.
Waar kan ik deze kampeerplek vinden?