Hercules: tweetakt met tact

Al sinds mijn eerste prille motorstapjes was ik fan van het oude Duitse motormerk Hercules. En dan vooral van de brute leger crossmotoren met lichte tweetakt Sachs blokjes.  Hercules Fahhrad heeft een rijke geschiedenis. Het bedrijf werd in 1886 als fietsenfabriek opgericht. Vanaf 1903 werden er motorfietsen gebouwd met inbouwmotoren van FN, Fafnir, JAP, Villiers, Moser, ILO, Sachs, Bark, Columbus en Küchen. Tot 1939 betrof het motorfietsen van 73- tot 500 cc, na de oorlog vooral Sachs-tweetakten van 50- tot 250 cc. Vooral in de terreinsporten behaalden Hercules-machines goede resultaten. In 1973 werd een 293cc wankelmotor gebouwd, zonder succes echter.

Eind 2011 beslisten we om het Altes Elefantentreffen in Nürburg met een bezoekje van ons te vereren, en dus was het moment rijp om een van mijn droommotoren tot mij te laten komen.

Het werd uiteindelijk een K125 uit 1972, ooit nog van een medic van het Duitse leger, in absolute wrakstaat. Ik kocht hem voor 550 euro, en had nog twee maanden voor vertrek. Het grote voordeel van deze motoren is dat je ze op een halfuur volledig uit elkaar hebt getrokken. Na enkele honderden euro’s investeringen stond er dan ook een perfecte motor klaar, volledig gerenoveerd op de verf en wat roest na, maar dat is dan ook niet belangrijk. Een Hercules hoort er smerig uit te zien.

Het weekend beloofde een heen en terugtrip van zo een 600 km, ofwel een tiende van wat het beestje de laatste 40 jaar had gereden. Met de tassen vol reserveonderdelen begon ik aan mijn tocht, volledig binnendoor (de topsnelheid ligt rond de 90-100), zwaar bepakt en verwonderende blikken in een dichte, vettige wolk tweetaktrook achter mij latend. Uiteindelijk verliep de rit vrij vlekkeloos, al moesten er wel enkele kleine onderhoudswerken onderweg uitgevoerd worden.

Ondertussen staat er bijna 2000 km bij op het oude tellertje. Het plezier dat ik er mee beleef is onbeschrijfelijk. Bij sneeuwval, of na hevige regen trek ik hem buiten om te gaan crossen in de velden. Bij kampeertrips dicht bij huis bepak ik hem voor een epische rit. Soms is het kleine ding zo zwaar bepakt dat ik hem niet kan loslaten, omdat hij gewoon zou omvallen van het gewicht.

Maar hij blijft het altijd doen, en doet het uitstekend. Het is een ouwe rot die niet kapot te krijgen is. Ik kan iedereen aanraden om er een aan te schaffen, voor ze te duur worden.. Maar weet wel dat eens je er een hebt, je hem nooit meer weg doet!