Grote trip, kleine brommer

Nog enkele dagen en het is Pasen. Dit heilige feest staat al jaren in onze agenda aangestipt als een lang weekend motoravontuur. Dit jaar opteerden we voor een trip naar Verdun – in het kader van 100 jaar Groote Oorlog – met alleen stokoude of onbetrouwbare tweetaktmotoren. Ondertussen hebben we van dat plan afgezien en gaan we naar West-Vlaanderen en Frans-Vlaanderen omdat daar veel meer in het kader van de Eerste Wereldoorlog te zien is. Kuchend en pruttelend zullen we de slagvelden onveilig maken. Het kan natuurlijk op het laatste moment alsnog Zuid-Ossetië worden, ons kennende…

Een van de motoren is mijn geliefde Hercules, met zijn 42 lentes de pater familias van het gezelschap. Nu is de trip niet zo heel erg ver (een goede 500 km heen en terug voor mij), toch zijn er twijfels of ons bonte gezelschap het zal halen. Alvorens aan het avontuur te beginnen was het natuurlijk wel eens nodig om die kleine Hercules stevig onder handen te nemen.

Sinds ik hem aankocht voor het Altes Elefantentreffen eind 2011, heeft het kranige oudje me nog nooit in de steek gelaten (buiten die keer dat ik vergeten was dat hij net zoals zijn baasje soms wel eens een stevige slok kan verzetten…), steeds lopend bij het eerste tikje. Hij heeft echter ook zijn tekortkomingen. Zo is remmen op zijn zachtst gezegd niet echt optimaal, maar meer een beetje heel hard knijpen en hopen dat je op tijd stilstaat. De stabiliteit bij hoge snelheid (nou ja, ‘hoog’ , hoog is in dit geval 60-70 km/u) is stiekem dramatisch. ‘Karakter’ van een oude fiets verbloemen we dat dan. Kabels waren langs alle kanten met ducktape aangepakt, alsook de richtingsaanwijzers. De batterij is al jaren geleden een stille dood gestorven. Gelukkig bedient dit 6 volt batterijtje enkel de knipperlichten. De ketting is ook stilaan aan vervanging toe. De carburator en koppelingspook lekten. Kortom, er was werk aan de winkel.

Remmen

De Hercules heeft zowel voor- als achteraan trommelremmen, die mechanisch worden bediend door middel van een remkabel. Om wat meer remkracht te bekomen was het dus noodzakelijk om de remschoenen te vervangen, en de kabel eens goed te herbekijken. De kabel vooraan heb ik vervangen. Vooral de remmen vooraan blonken uit in hun aanwezigheid, maar daar bleef het dan ook bij.

Ketting

De ketting gaat naar het einde toe. Deze laat ik er echter wel nog opzitten. Een kettingsetje bij een Hercules gaat niet zo erg lang mee, gelukkig kost een nieuwe set slechts een slordige twintig euro. Een reservesetje ligt alleszins klaar voor moest er een breuk komen onderweg. Klinken hoef je ook niet te doen, deze ketting klink je nog met een pinnetje.

Koppeling

De koppelingsolie zat er ondertussen meer dan twee jaar in, en er was al een flink deel via natuurlijke uitscheiding weggelekt. Zodoende heb ik de oude olie afgelaten en 700cc nieuwe 75w85 minerale koppelingsolie toegevoegd. Er bestaat op onze hele planeet trouwens geen enkele vloeistof die erger stinkt dan koppelingsolie. Een druppeltje op je handen zorgt voor dagenlang 75w85 plezier. Het is een beetje zoals het Axe-effect op vrouwen, maar dan omgekeerd. Terwijl ook even de kickstarter gedemonteerd en voorzien van een nieuwe oliedichting, zo is de versnellingsbak weer netjes oliedicht.

Motor

Nu we toch bezig waren kon ik evengoed de cilinderkop even er uit wippen en eens bekijken hoe de motor er vanbinnen uitziet. Ik smeer nogal – euhm – rijk. Mijn mede-auteurs zullen dat beamen en dus worden die arme Hercules en mezelf steevast achteraan geduwd, zodat de andere motoren ook nog wat zuurstof kunnen krijgen. Op de originele papieren stond 1:25 te smeren, ondertussen heb ik dat wel teruggebracht tot 1:35.

Een grondige controle op ‘koek’ in de uitlaatkamer en de cilinderkop drong zich dus wel op. De uitlaatpoort bleek mooi koekvrij. In de verbrandingskamer was een lichte aanslag te bespeuren en aan de piston heb ik toch een halfuurtje lopen krabben. Voor de rest zagen de ingewanden van de motor er eigenlijk best wel goed uit, al ga ik wel nog iets minder smeren.

Batterij

Voor zo een lange trip is de investering van twintig euro voor een nieuw batterijtje wel de moeite waard. Een Hercules is voorzien van een 6 volt batterijtje en kan eigenlijk ook zonder batterij rijden. De batterij zorgt vooral voor de verlichting.

Banden

Nog zo een fijn gegeven van deze brommer is dat de voorvelg identiek is aan de achtervelg. Ik neem dus 1 reserveband mee, en die past zowel voor- als achteraan. Ook erg handig voor binnenbanden, waarvan ik ook een reservebandje meeneem, dat verwisselt sneller bij een platte band.

Elektriciteit en ontsteking

Dit werkt allemaal nog uitstekend. Alles is wel gekrimpkoust maar wel aan de oude kant. Ik neem dus een setje krimpkousjes mee, just in case…

Uitlaat

De uitlaat heb ik ontkoold. Je kan hem vol benzine gieten en in de fik steken, maar ik heb een manier genomen waarbij ik ook kon zien hoeveel koolaanslag er eigenlijk in de uitlaat zat. Hiervoor heb ik een oude kilometertellerkabel wat uitgerafeld en vastgetaped aan de boormachine. Draad in de uitlaat en draaien maar. De koolaanslag die er in zat viel heel goed mee.

Onderdelen

Het mooie aan zo een Hercules is dat onderdelen nog heel makkelijk te verkrijgen zijn. Hier kan je alles makkelijk terugvinden. Je komt dan terecht bij een hele vriendelijke Hercules-liefhebber die aan zowat elk onderdeel kan geraken of in stock heeft. Als je even langsgaat voor je bestelling op te halen krijg je er nog leuke verhalen bij en kan je een kijkje nemen in zijn garage met een hele resem Herculessen. Op de koop toe zijn onderdelen ook echt niet duur. Een Hercules kan je dus gerust een budget-oldtimer-adventure-bike noemen! Je ziet het, ik zit vol vertrouwen en goede verwachtingen. Het komende weekend zal uitmaken of deze behouden blijven. Vrijdagmorgen, in het ochtendgloren, vertrekt de mistige wolk ronkende oudjes.