Van Maasland naar Nepal – Nepal (II)

Dag 80_21-05-2014

De laatste dagen hebben we niet echt veel tijd gemaakt voor het bijwerken van het verslag. Maar terwijl ik dit nu tik zijn de dames weer naar huis toe en spenderen Jelle en ik onze laatste dagen in Kathmandu, het uitzitten van de tijd voor we terug vliegen en dus een geschikt moment om weer even diep te graven in het geheugen voor het bijwerken van de afgelopen dagen.

We zijn nog in Pokhara waar we nog even verblijven voor we weer verder zullen gaan naar de volgende plek. Na heerlijk ontbeten te hebben in een van de vele cafeetjes die Pokhara rijk is, was het tijd om wat te gaan doen. Jelle en Anne waren eerder bij een meer geweest iets buiten de stad. Zij vertrokken op de motor die kant op om nog een dag in het water te relaxen. Linda en ik hebben eerst een internet café opgezocht om het een en ander te regelen en het verslag te versturen. Toen dit rond was zijn we ook op de motor gestapt op weg naar het meer. Na een stukje rijden bereikten we het meer waar Jelle en Anne al eerder waren. We hebben een verfrissende duik genomen in het water dat een zeer aangename temperatuur had. Na afgekoeld te zijn, zijn we weer terug gereden. De avond hebben we gespendeerd aan de rand van het meer in Pokhara. Vele lichtpuntjes vlogen in rond aan de oeverkant, het bleken vuurvliegjes te zijn. Na een biertje was het weer tijd om te gaan slapen.

Dag 81_22-05-2014

Vandaag nog een dag doorgebracht met het een en ander bekijken in de stad en omstreken. Wat eten en drinken in een van de vele tentjes rond Lake side en een beetje relaxen.

Dag 82_23-05-2014

Vandaag de laatste dag in Pokhara, waarna we weer richting Kathmandu rijden om verder te gaan naar Last Resort, een plek gelegen aan de grens van China waar we nog wat activiteiten willen doen. In de ochtend zijn Linda en ik op de motor gestapt om old Pokhara te bezoeken. Nog een tempel hier en daar en een bezoekje aan het Gurkha museum. De middag zijn we met zijn vieren naar een Tibetaans kamp gereden. Bij aankomst bleek dit meer een school te zijn waar vele jongens van jong tot oud wonen en genieten van het onderwijs en hun studie Boeddhisme volgen, die ze veelal afronden rond hun 25^e. Een jongen van onze leeftijd gaf ons een rondleiding door het complex dat prachtig gelegen lag, zo iets hoger in de vallei. Het was geweldig om te zien hoe het leven er hier aan toe gaat. Na alles gezien te hebben en nog wat gedronken te hebben zijn we weer op de motor gestapt om terug te rijden. Toen we Pokhara inreden zijn we nog even langs het café ‘bullet base camp’ geweest om wat te eten en te drinken. Het weer sloeg om tot hevige regen en onweer. Toen het ergste voorbij was zijn we snel terug naar het hotel gereden.

Dag 83_24-05-2014

In de ochtend gingen we er zeer bijtijds uit. De meiden namen de bus weer richting Kathmandu en Jelle en ik maakten de motoren weer klaar om ook die kant op te rijden. We hadden de weg al vaker gereden en dat maakte het nu meer een herhalende, vijf uur lange, rit om de 200 km af te leggen. Toen we reden bedacht ik mij ineens dat dit wel eens de laatste kilometers van de reis konden zijn die we zo met volle bekisting en bepakking reden. Met deze gedachte zo nu en dan in het achterhoofd maakte het toch wel een beetje een speciaal ritje. Vele kilometers hebben we de reis zo afgelegd, en er zullen er nu niet meer veel volgen.

Vlak voor Kathmandu gaat de weg slingerend de berg op, waar her en der aan de weg gewerkt wordt. Een mega file aan bussen, trucks en af en toe een auto. Voor ons stond een brommer die een grote afgegraven geul in reed in een poging langs de file te rijden. Wij volgden hem, maar al snel lag er een flinke berg grof grind voor ons dat de geul blokkeerde. De zijkanten waren te hoog om eruit te rijden en dus stapte de man van zijn brommer en liep richting een van de wegwerkers. Hij leende even de schep van de wegwerker, begon als een malle de zijkant van de grindberg weg te scheppen om een kleine doorgang te maken en met een flinke dot gas en een beetje goed geluk reden we over de afgevlakte flank en konden weer verder. Snel waren we de file gepasseerd en konden het laatste stuk rijden. We zijn weer naar het hotel gereden waar we eerder ook overnacht hadden. Zo’n anderhalf uur later arriveerden ook de meiden. We brachten een bezoekje aan onze vriend Birat van Angel walk adventure. Dit is een klein zaakje hier, waar het er overigens bom vol mee zit in de stad, waar je info kan krijgen over van alles en nog wat en ook het een en ander kan boeken. Birat heeft ons tot zo ver al met van alles en nog wat geholpen en we gingen nog even langs voor wat info over de volgende dagen in Last Resort. Het idee was om er met de motor heen te rijden, maar na een belletje bleek dat we helaas toch genoodzaakt waren om de bus te nemen. Na nog een tijdje met Birat gepraat te hebben zijn we wat gaan eten in de stad en niet te laat gaan slapen.

Dag 84_25-05-2014

De wekker ging weer lekker vroeg om, om de bus te halen van 06:00 uur, richting Last Resort dat vlak voor de Chinese grens in de bergen ligt. Jelle en ik zaten zowaar voor het eerst in de bus deze reis. Niet zo maar een, maar een echte Tata die al toeterend zich door het verkeer drukt. De Tata’s, de grootste nachtmerrie voor de motorrijders, maar ditmaal konden we zorgeloos zitten en hoefden we een keer niet op de weg te letten. Ik genoot er zowaar wel een keer van. Al was de beenruimte zeer krap, een beetje door het raampje naar buiten kijken, verstand op nul en al hobbelend doet meneer buschauffeur vandaag al het werk. Na een rit van een uurtje of 3 kwamen we bij Last Resort aan. Een lange hoge hangbrug die over de rivier gaat geeft toegang tot deze plek, waar vanuit je vele outdoor activiteiten kan doen. En vandaag zouden we gaan bungeejumpen vanaf de 168 meter hoge hang brug! Uiteraard waren we niet de enigen en werden we opgedeeld in 4 groepjes na gelang je gewicht. Na een tijd wachten was het dan eindelijk zo ver om de brug op te lopen. Het uitzicht was werkelijk fantastisch. Aan weerszijde steile bergwanden en in de diepte een kolkende rivier. Aan de locatie lag het in ieder geval niet. En het idee dat je straks met een stiekie aan je voeten naar beneden zou springen was toch wel een gaaf idee. Een voor een op gewicht sprongen de mensen naar beneden. Sommigen vol overtuiging, sommigen angstig en een enkeling die eenmaal op de rand zich toch omdraaide. We moesten een tijd wachten al staand op de hangbrug, wat het er niet voor iedereen makkelijker op maakte. Ik zat met Anne en Linda in de groep en Jelle, die in een andere groep zat, stond aan de kant om een poging te doen om het op de foto vast te leggen. Anne was als eerste aan de beurt waarna ik naar voren werd geroepen. Eindelijk was het zo ver! Het elastiek werd aan de enkels vastgemaakt en nog een veiligheidslijntje extra aan de klimgordel. De eerste keer bungeejumpen en zo klaar voor de sprong zal ik zeggen dat het je niet helemaal koud laat. Maar ik had er megaveel zin in en kon niet wachten op het gevoel van de sprong. Al tegen je natuur in liep ik naar de rand. De man die je begeleidt telde af en ik ging door mijn hurken om een spong voorwaarts te maken de diepte in. En o, wat was dit geweldig! Het gevoel van op de rand staan, het moment van springen en de vrije val, dit proeft zeker naar meer! Kort na mij was Linda aan de beurt. Vanuit het dal was het 15 a 20 minuten trappen omhoog lopen terug. Toen Jelle zijn groep aan de beurt was, hebben wij het fototoestel gepakt om het vanaf de kant te proberen op foto vast te leggen, wat nog niet eenvoudig was. Nu we alle vier een pracht ervaring rijker waren, was het tijd voor een flinke fles koud bier en een hap eten. We overnachten hier in een soort van tenten, die eigenlijk zowaar nog luxer zijn dan de meeste hotelkamers hier in Nepal. De locatie was hier werkelijk geweldig, zeker vergelijken met het veel de drukke centrum van Kathmandu.

Dag 85_26-05-2014

Na een goede nacht en een heerlijk ontbijt was het tijd om te gaan raften in de rivier. We waren met een klein groepje en zouden met 2 rafts gaan. We reden met de bus naar de startplek en na wat uitleg was het tijd om in te stappen. In het begin vroeg ik me af of het wat zou zijn, omdat ik al eens eerder in Tsjechië had geraft wat meer leek op dobberen in de stromende regen. Rondtrappen op een waterfiets zou me nog een grotere kick geven. De gids zat achterin om te sturen en we gingen de rivier op. Maar al snel bleek dat dit gelukkig totaal anders was dan de ervaring in Tsjechië. Het had de hele nacht non-stop hard geregend wat de rivier er nog beter op had gemaakt. Uiteraard gingen niet op alle stukken hard, maar er zaten zat stukken tussen waar we ons goed vast moesten houden om in de boot te blijven en al snel waren we drijfnat. Na een uurtje of 3 stroomafwaarts te zijn gegaan, werd de rivier rustiger en kwamen we aan bij het eindpunt. Na wat droge kleren aangedaan te hebben en een heerlijke lunch gegeten te hebben was het tijd om weer de bus in te gaan terug naar Kathmandu. Vanwege de regen afgelopen nacht was de lucht een stuk helderder dan voorgaande dagen, wat een geweldig uitzicht met zich mee bracht. Op vele stukken hadden we uitzicht over ver reikende bergen met in de verte de ruige en hoge besneeuwde bergen van de Himalaya. Terug in Kathmandu was het tijd voor een douche en even niksen. De avond hebben we nog wat gedronken in de stad, met wat meiden en jongens waarmee we gebungeejumpt en geraft hadden. Na een gezellige avond met vele drankjes zijn we weer in het hotel beland.

Dag 86_27-05-2014

De dagen dat de meiden er zijn lopen ten einde en dus hebben we vandaag nog het een en ander bezocht in Kathmandu. Een tempeltje hier, een plein daar, nog een tempel en…

Dag 87_28-05-2014

Deze ochtend zijn Linda en ik er vroeg uit gegaan om een rondvlucht over het Himalaya gebergte te doen waar we ook eindelijk Mount Everest te zien zouden krijgen. We werden opgehaald door Birat die ons naar het vliegveld bracht waar we incheckten met onze tickets. Na even wachten gingen we dan eindelijk het busje in om naar het vliegtuig te rijden. Het weer was redelijk helder, de witte bergtoppen waren al in de verte aan de horizon te zien. Eenmaal bij het vliegtuig bleef de bus een tijd staan en het duurde en duurde maar, tot na ongeveer een half uur wachten een man de bus in kwam lopen met de beste mededeling dat alle vluchten gecanceld zijn wegens slecht weer in de bergen! Daar ging dus het mooie vooruitzicht van een vlucht over ‘s werelds hoogste gebergte. De volgende ochtend zouden Linda en Anne terug naar Nederland vliegen dus het verzetten van de vlucht was helaas ook geen optie meer. Met een grote teleurstelling reden we terug in de bus en konden we de kosten op het vliegveld terug krijgen. Een beetje sipjes zijn Linda en ik in de middag op de motor gestapt om nog een rondje te rijden. We zijn de stad uit gereden en hebben een stukje door de bergen getuft op de motor. De avond hebben we nog wat gegeten met zijn allen waarna de dag erop zat.

Dag 88_29-05-2014

Bijtijds zijn we opgestaan om naar het vliegveld te gaan met de taxi. Linda en Anne uitgezwaaid na 2,5 super weken en terug naar het hotel gegaan. Nu is het tijd om te zorgen dat de motoren terug in Nederland komen wegens de torenhoge borg die op het Carnet staat. Al meerdere opties zijn de laatste dagen door ons hoofd gegaan. Aanvankelijk was het idee om terug India in te gaan en richting Mumbai te rijden om ze vanuit daar te verschepen. Maar punt 1, het is daar nu verschrikkelijk heet om motor te rijden en punt 2, die het meeste meespeelt, we gaan niet meer voor ons lol het verkeer in India in. De volgende optie was om een visa voor Bangladesh te regelen en via Oost Nepal, Bangladesh in te gaan. Als het goed is dan geld het Carnet niet in Bangladesh en zouden we daar dus de motor achter kunnen laten. Tussen Bangladesh en Nepal ligt wel een stukje India, maar dit is nihil. Maar de 3^e optie zagen we uiteindelijk het meeste heil in. We hadden in Kathmandu al eerder geïnformeerd over het verschepen van de motoren vanuit hier en dit was aanzienlijk goedkoper uitgevallen dan vooraf gedacht. Vooraf waren we uitgegaan van ongeveer 750 euro per motor vanuit Mumbai en uiteindelijk hebben we ze kunnen verschepen vanuit Kathmandu voor zo’n 410 euro. Het was dus een stuk goedkoper dan we dachten en hebben besloten om hiervoor te gaan. Nu we Nepal behaald hadden, was het avontuur toch al een beetje ten einde gelopen en vonden we het beide dan ook prima om dit ook echt als eindpunt te houden.

Dag 89_30-05-2014

Vandaag zijn we begonnen met het regelen van het verschepen. De kistenmaker zou de volgende dag aan de kist beginnen waarna de motoren in de kist kunnen. Ze zullen eerst in de truck naar de haven in India vervoerd worden waarna ze per schip ongeveer anderhalve maand later in Rotterdam aan moeten komen. Voor de rest hadden we niet veel meer te doen hier in Kathmandu en hebben we de dag gespendeerd met een beetje rondlopen, dapen en wat eten en drinken.

Dag 90_31-05-2014

De ochtend zijn we naar het immigration office geweest om de visa te verlengen. Na een uurtje of twee was het extension visa in het paspoort en konden we legaal nog 15 dagen langer blijven. Verder is het wachten tot de kisten klaar zijn en dus hadden we nog een dag niet veel te doen. We hebben een terugvlucht geboekt die ons aanstaande donderdag terug naar Nederland moet brengen. De middag zijn we met Birat momo’s wezen eten bij een momo-tentje van zijn zus. De momo’s zijn een lokaal gerecht van pastazakjes met groenten, kip of buffelvlees erin, ze waren heerlijk. Birat zei dat de meeste westerlingen na het eten van momo’s veelal als een idioot naar de wc rennen, maar gelukkig was dat bij ons niet het geval. Blijkbaar hebben onze magen onderhand toch wat weerstand op weten te bouwen tijdens de reis. ‘s Middags hebben we een grote goedkope sporttas gekocht om onze bagage mee terug te vliegen.

Dag 91_01-06-2014

Vandaag zouden de kisten afzijn om de motoren erin te zetten, maar het bleek dat de kistenboer zijn klus nog niet af had en dat we nog een dag moesten wachten. Dus zitten we nog een dag een beetje te niksen in Kathmandu. Onderhand hebben we Kathmandu wel een beetje gezien en zullen we blij zijn als we de drukke stad kunnen ontvluchten. Birat kwam met het voorstel om na het verkisten van de motoren naar zijn thuisdorp te gaan om het “platteland” van Nepal te bezoeken met al zijn dorpjes.

Dag 92_02-06-2014

Vandaag was het dan eindelijk zover om de motoren in de kist te stoppen. De ochtend reden we de laatste meters op de motoren naar de kistenmaker. Met het verkisten van de motor was het echt voorbij. We hielpen mee met het voorwiel eruit halen, benzine tank leegmaken, accu loskoppelen, stuur eraf en nog wat dingetjes. De motoren pasten mooi strak in de kist, waarna hij dicht getimmerd werd. Ook het Carnet blijft hier nog even achter omdat die nog nodig is bij de grensposten. Zodra hij afgestempeld is wordt hij per post opgestuurd, tot die tijd moeten we het doen met een kopie en goed vertrouwen over dit veel te dure document. Toen de motoren in de kist stonden, klaar voor de lange reis terug naar Nederland zijn we achter op de brommer terug gegaan. We hebben wat spullen gepakt en ons klaar gemaakt om met Birat naar zijn thuis dorp te gaan. Met de taxi reden we naar een verzamelplaats van Jeeps die als taxi dienen voor langere ritten. Het zou een uur of 5 a 6 rijden zijn met de Jeep. Toen we instapten bleek al snel wat voor rit het zou worden. Het zijn Jeeps gemaakt in India die standaard wat meer hoofdleuningen hebben dan de meeste auto’s. Elf man werd er in totaal in de auto gepropt waarna we vertrokken. De jeep is duidelijk gemaakt voor niet al te grote Nepalezen en we zaten klem op een van de twee achterbanken. De rit ging over een slingerende weg door de bergen waar geen bussen mochten rijden zowaar. Het uizicht was prachtig, maar de zit minder comfortabel. Halverwege nog een goede pauze gehad, wat gegeten en gedronken en weer verder. Met donker arriveerden we in een klein dorpje waar we, gebroken, uit de Jeep stapte. De broer van Birat stond al aan het eind van de laan te wachten en bracht ons achter op de brommer naar zijn huis. Hier ontmoeten we zijn gezin, waar ook opa en oma nog wonen. Het was onderhand al laat en dus de hoogste tijd om wat te eten. We betraden een houten hut waar de begane grond diende als schuur voor de dieren en de eerste verdieping als eetkamer, keuken en slaapkamers. We kregen een flink bord Dal Bath voorgeschoteld. Dal Bath is hier het lokale gerecht dat door de Nepalezen 2 maal per dag gegeten wordt, dag in dag uit. Het smaakte zeer goed, alleen was het mega veel. Met de grootste moeite aten we onze borden leeg en moesten we vele malen nee zeggen tegen het aanbod voor een nieuwe lading op het bord. Hoe lekker het ook is, het was veel en veels te veel. Toen de laatste hap erin zat, met het zweet al druipend van het hoofd en de armen, hebben we nog een watertje buiten gedronken. Niet al te laat zijn we gaan slapen. Het was onwijs heet in de slaapkamer, maar in al ons geluk kwam de stroom weer terug na een uurtje liggen, waardoor de ventilator weer ging draaien.

Dag 93_03-06-2014

‘S ochtends rond een uur of zes gingen we eruit. Het beloofde weer een warme dag te worden vandaag. Als ontbijt namen we wat lychees uit de boom. Het gezin heeft een flinke boomgaard rondt het huis, waar veel fruit groeit als, mango’s, papaja’s, limoenen, lychees, ananassen en nog enkele andere soorten. De buffel zorgt voor de melk een de geiten worden eens in de zoveel tijd gebruikt voor vlees. Verder in de ochtend zijn we achterop de brommer, bij Birat en een vriend van hem, gestapt om de omgeving te bekijken. We kregen een mooi beeld van het Nepalese leven buiten de stad, eigenlijk het leven van de meerderheid van de Nepalezen. Je gaat echt terug in de tijd, alles gaat gepaard met veel handarbeid en de voornaamste bron van inkomsten is agricultuur. Net voor de middag was het weer Dal Bath tijd, uiteraard weer overdreven groot bord. Verder op de dag hebben we nog wat tijd gespendeerd met de buren die ons ook nog wat plekken in het dorp hebben laten zien. Toen het avond begon te worden en iedereen weer honger kreeg, was het tijd voor de volgende ronde Dal Bath. Na het avondeten zijn we naar de straat gelopen waar we de bus zouden pakken terug naar Kathmandu. Voor de terugweg zouden we de nachtbus nemen omdat deze toch iets comfortabeler zou zijn dan de Jeep, ondanks het feit dat hij er maar liefst tien uur over zou doen. Na een tijdje in het donker gewacht te hebben, terwijl al vele bussen gepasseerd waren, stopte eindelijk de juiste bus. We stapte in een drukke bus, met huilende kinderen, harde slechte Indiase muziek uit krakende speakers en een lekkere chaos door de gehele bus. Het beloofde een lange nacht te worden, maar zowaar na een tijdje, stopte het kind met huilen, ging de muziek uit en werden de lichten gedimd. Een poging tot slapen resulteerde in af en toe een oog dicht.

Dag 94_04-06-2014

De bus stopte geregeld voor een korte pauze en inderdaad na een uurtje of 10 rijden bereikten we Kathmandu in het ochtendlicht. Eenmaal bij het hotel hebben we eerst even niks gedaan en heb ik nog een poging gedaan om de ogen een uurtje te sluiten na de lange nacht in de bus. Vandaag is de laatste dag hier in Nepal want morgenochtend vroeg gaat het vliegtuig terug naar Nederland. Vandaag hebben we de spullen ingepakt, ik heb nog een rondje gelopen door de straten van Kathmandu en we hebben nog een goede en koude fles bier gedronken op het dakterras van het hotel. De avond hebben we weer Dal Bath gegeten bij de receptie beneden, want de hoteleigenaar had namelijk gevraagd of we nog een keer kwamen eten. Het was weer erg lekker, maar we hadden nu onderhand wel even genoeg Dal Bath op. Na een laatste biertje in de stad zijn we niet al te laat gaan slapen.

Dag 95_05-06-2014

Vandaag is het dan werkelijk de laatste dag van de reis, al is voor ons gevoel de echte reis al een tijdje over. Vroeg zijn we naar het vliegveld gebracht waar we ingecheckt hebben. De vlucht had iets van een goede 2 uur vertraging, maar na een tijdje vlogen we dan weg uit Nepal. Voor zo ver ik uit een raampje kon kijken, was het uitzicht prachtig zo over het hoge en besneeuwde gebergte vliegend. Toen we in Istanbul landden om over te stappen, was de snelweg goed te zien waar we een maand of 2,5 a 3 eerder overheen zijn gereden. Een vreemd idee dat we nu in een paar uur terug vliegen over een afstand waar we weken over gedaan hebben. Al vliegend geen benul van wat je allemaal passeert en doorkruist. Nu is het droog in Istanbul en is de temperatuur zeer comfortabel, terwijl de drukke file met stromende regen en kou nog scherp in het geheugen gegrift staat van de dagen dat we deze wegen met de motoren betraden. Na onze overstaptijd verdaan te hebben met koffie drinken en gezellig kletsen met wat andere reizigers vliegen we het laatste stukje naar Schiphol. Tijdens de landing zijn de perfect geasfalteerde wegen, het nette verkeer, plasticvrije en strak georganiseerde natuur weer te zien. Bij het zien van de wegen begint het gevoel al weer te kriebelen om zo snel weer even de motor te pakken en te genieten van dit ‘perfecte’ wegdek dat doet denken aan een circuit, vergeleken met de wegen in Azië. Wanneer we het vliegtuig uitstappen en weer voet op Nederlands grondgebied zetten gaat er een soort van blij en trots gevoel door mij heen.

Het avontuur zit er dan nu daadwerkelijk op. Bij deze de laatste woorden van het reisverslag van de reis op twee Honda CB400N motoren van Maasland naar Nepal. Besneeuwde bergen en dorre droge woestijnen, groene valleien en grijze uitgestrekte vlaktes, dichtbeboste gebieden en meren, sneeuwval met kou en zinderende hitte met zon zijn we doorkruist. De variëteit aan belevenissen en indrukken kon niet groter zijn geweest gedurende deze weken. Foto’s, filmpjes en de verslagen zijn één van de mooie aandenken aan de reis, maar ze vallen in het niet bij de ervaringen en beelden die in het geheugen gegrift staan. In drie maanden zijn we vele landen doorkruist waar we mensen hebben ontmoet en culturen, landschappen en klimaten ervaren hebben. Alsof we in drie maanden indrukken van jaren naar binnen gepropt hebben gekregen, een ervaring we beiden als onbetaalbaar hebben ervaren. De reis bracht ons vele hoogtepunten, mooie en waanzinnige momenten, maar heeft ook zeker zijn momenten gekend van wat tegenslagen en afzien, iets wat het totaal er alleen maar rijker en completer op maakt. Nu wachten tot de motoren weer in Nederland arriveren. De oude Honda’s, die eenmaal in Nederland eens een goede wasbeurt krijgen, zullen ons al rijdend over de Hollandse wegen altijd herinneren aan de prachtreis!