Introductie: Ural

De trouwe volgers hadden het natuurlijk allang in de gaten; ik ben al tijden gefascineerd door Russische motoren. Twee jaar geleden startte mijn zoektocht naar een mooie Ural en vorige week eindigde die, na wat hulp van Richard Busweiler, in Genemuiden.

Sinds afgelopen zaterdag staat ze te glimmen in mijn garage en ben ik voorzichtig aan d’r aan het wennen. Ze is een Ural Tourist uit 2000, en alles is anders dan op de motoren die ik ken. In 2000 bestonden er in Rusland blijkbaar nog geen startmotoren en de startprocedure is even… anders. Zo heeft ze dus alleen een kickstart (die zijwaarts gaat zoals bijvoorbeeld ook op oude BMW’s) en zijn er niet minder dan drie verschillende choke-achtige schuifjes en knoppen.

Na enig gerommel met een zekeringskast die uit elkaar viel (en waarvan Richard meteen aanbod een nieuwe toe te sturen!) had ik d’r zaterdag lopend en was Peter inmiddels ook aangeschoven. Peter bleek moediger aangelegd dan ik ooit had gedacht en met de sprong van een jonge hinde zetelde hij zichzelf in het zijspan, telefoon in de aanslag om de eerste meters vast te leggen. Ons eerste ritje was er eentje van misschien een kilometer, maar het voelde aan alsof ik naar de Uralfabriek en terug was gereden. Zijspanrijden is immers topsport. Zo blijk ik opeens een achteruitversnelling te hebben, een hak-teen-schakelpook, een handrem en een kofferbak. Om natuurlijk nog maar te zwijgen van het rijden met een zijspan, wat echt niet eens in de buurt komt van een solomotor.

Natuurlijk staan deze motoren niet direct als modern of betrouwbaar te boek, maar daar weegt de hoeveelheid lol niet tegenop. En los daarvan, je hebt nu eindelijk de ruimte om echt veel gereedschap en onderdelen mee te nemen…