Interview: Van Maasland naar Nepal

Tegenover mij aan tafel zitten Jelle en Jeroen. Het is een druilerige zondag in november, en ik ben te gast in Maasland.
Het begon voor mij twee weken geleden bij het lezen van een reactie op motor-forum.nl, waarin doodleuk werd verteld dat deze twee jongens uit de polder van plan zijn om komend voorjaar naar Nepal te vertrekken, en wel op twee CB400N’s uit de jaren 80. Reden genoeg dus om het hele verhaal te willen horen…

Jeroen blijkt een 24-jarige werktuigbouwer te zijn die na zijn afstuderen een jaar geleden in Delft is gaan wonen. Zijn maat Jelle, 22, is een rasechte Maaslander die als ZZP-er in de bouw werkt. En blijkbaar doet hij dat niet onverdienstelijk, want tot aan het geplande vertrek komend voorjaar zit hij vol in het werk. Hoeveel ZZP-ers in de bouw kunnen dat nou zeggen?
Jelle en Jeroen blijken elkaar al van kinds af aan te kennen via de lokale scoutinggroep. Lachend word ik bestookt met verhalen over brommers, en eindeloos rondrijden over de uitgestrekte landerijen die het tuinbouwgebied rijk is. Toegegeven, we hebben afgesproken bij het ouderlijk huis van Jeroen en daar is een zee van ruimte waar je ongestoord rond kunt crossen zonder ook maar iemand tot last te zijn.

Een eerste vluchtige versie van het idee om op reis te gaan werd in de nazomer van 2012 geboren bij Jeroen. Net gesetteld in Delft begon het bij hem te knagen; als hij een grote toffe reis wilde maken, dan was dit toch echt het moment. Snel was Jelle gevonden en samen waren ze het er over eens; de hoogste tijd voor een rare uitspatting, want dat hele werkzame leven is toch nog lang genoeg.
Nadat het ‘nou, liever niet’ van Jelle’s vriendin was omgebogen in een ‘okee, vooruit dan maar’, stond eigenlijk niets meer in de weg en begonnen de mannen uit de polder het plan handen en voeten te geven.
Eerst werd het reisdoel bepaald; Nepal. Op mijn vraag waarom ze nou juist naar Nepal toe willen rijden antwoordt Jeroen laconiek; “Waar moet je heen? Ik dacht dat de Himalaya wel mooi  zou zijn, dus waarom gaan we daar niet naartoe? Uiteindelijk is het natuurlijk niet zozeer het einddoel dat telt, maar juist de reis.”
Het vertrek staat gepland voor begin maart 2014, en dat blijkt niet toevallig. Jeroen: “We verwachten een maand of drie onderweg te zijn naar Nepal. In landen als India zit je als je te laat bent midden in de Moesson , dus daar hebben we bewust omheen gepland.”

De route die de heren uitgestippeld hebben voert hen zo snel mogelijk West-Europa uit. Dat is een bewuste keuze vanwege enerzijds de hoge kosten, en anderzijds het ‘gebrek aan avontuur’. Via Hongarije voert de route naar Oekraïne, Georgië en Azerbeidzjan. Daarna willen ze via Iran naar Pakistan, om tenslotte van India naar Nepal te rijden.
Het is dus nogal een route en Jelle rekent me voor dat het circa 15.000 kilometer zal zijn. GPS weigeren ze te gebruiken, en dus hebben ze via Duitsland deugdelijk kaartmateriaal aangeschaft. Jelle denkt dat ze zeker hier en daar verkeerd gaan rijden maar ziet dat niet als probleem: “We zijn toch op reis en hebben de tijd, wij vinden dat avontuur er zo uitziet.” Duidelijk toch?

Op mijn vraag hoe ze praktische zaken als bijvoorbeeld visa hebben opgelost krijg ik een helder antwoord van Jelle: “We hebben in een vroeg stadium contact gezocht met Rob en Dafne de Jong, via hun website ride-onmotortours.com.  Voor een klein bedrag kregen we daar een schat aan bruikbare informatie en praktische zaken. Zo hebben we alle visa geregeld via een visumwinkel. Dat was veruit de eenvoudigste oplossing omdat zij alle ins en outs kennen. Met Rob de Jong hebben we de route doorgenomen, en daarbij van hem nog een berg tips gekregen.”

Dan komt natuurlijk de keuze van de motoren ter sprake. Waarom kiezen deze mannen allebei voor een Honda CB400N?
Lachend vertellen ze me dat de keuze toch al gevallen was op een simpel luchtgekoeld twinnetje. En toen zich opeens de mogelijkheid voordeed om voor achthonderd euro in één koop twee identieke  CB400N’s te kopen hebben ze meteen gehandeld. Met de bus van Jelle zijn ze samen naar Heerhugowaard gereden om de oorlogsbuit veilig te stellen. Jeroen vertelt: “Een van de twee CB’s reed eigenlijk meteen al prima, de andere kregen we niet eens gestart. Na enig zoeken bleek de ontsteking om zeep te zijn. Tsja, dan ga je zoeken op marktplaat en ebay en ontdek je dat een ontsteking vreemd genoeg zomaar 100 of 150 euro moet kosten. Gelukkig kwam er precies op het juiste moment een advertentie voorbij van nog twee CB400N’s…”
Jelle gaat lachend verder: “Dus wij weer in die bus gestapt en naar de achterhoek gereden. Voor 350 euro hadden we er nog twee; eentje als geheel en eentje in onderdelen. Prima als donor toch?”
Na het overzetten van de ontsteking lopen beide CB’s weer ‘als nieuw’. Niet gek voor twee motoren uit 1982!

Dat de betrouwbaarheid van deze fietsen ongeëvenaard is, blijkt uit wat Jelle me hierna vertelt: “We hebben beide CB’s nagekeken en een uitgebreide beurt gegeven. Uiteraard hebben we toen ook de kleppen gesteld. Een kleine dertig kilometer daarna had ik opeens een vreemde ratel in het blok en het leek wel of de motor wat vermogen kwijt was. Jeroen heeft er toen ook nog een stuk op gereden en ook hij had hetzelfde gevoel. We hebben het klepdeksel er weer afgehaald, en daar lagen de stelbouten van de tuimelaars… Blijkbaar hebben we ze niet goed geborgd na het kleppenstellen en zijn ze eruit getrild. De klepspeling was daarna dus in plaats van enkele tienden millimeters bijna een halve centimeter. De CB had er niks van en startte nog altijd normaal. Schade zagen we ook niet, dus we hebben de boel weer op z’n plek geschroefd en sindsdien rij ik weer door alsof er nooit iets gebeurd is…”

De belangrijkste aanpassing aan de beide CB’s is zonder meer het bagagesysteem dat Jeroen in elkaar heeft gezet. Het is de bedoeling tijdens de reis zoveel mogelijk wild te kamperen, en daarom moet er wel ruimte zijn voor de kampeeruitrusting, boodschappen, extra water en benzine.
Met een ontstellend gevoel voor detail blijken beide CB’s inmiddels te zijn uitgerust met aluminium zijkoffers, een topkoffer en tassen langs de benzinetank. Alles is zelf gebouwd en bedacht, en zit slim in elkaar. Zo is het subframe grotendeels verdwenen en vervangen door een draagconstructie voor de koffers. In de ruimte tussen zijkoffers en topkoffer zijn twee zelfgemaakte vierkante tanks geplaatst;  één voor acht liter water, en nog eentje voor 12 liter benzine.
Jeroen: “Omdat de benzinetank van een CB400 maar een beperkte inhoud kent leek het ons slim om wat extra benzine mee te nemen. De tanks die ik heb gemaakt schuiven als een soort lades in een ladekast, en zijn aan de binnenkant voorzien van schotten tegen het klotsen. De vuldoppen zijn afkomstig van militaire veldflessen, die ik heb afgezaagd en op de tanks heb gelast.” Handige jongens hoor…

De keuze voor aluminium koffers is weloverwogen. Jelle geeft toelichting: “Het fijne aan koffers ten opzichte van tassen, is dat je ze kunt afsluiten. En dat is toch een prettig idee als je boodschappen doet, of ergens naartoe gaat zonder motor.”
De kampeeruitrusting is nog niet helemaal compleet, maar de mannen hebben dan ook nog een kleine vier maanden te gaan. Op dit moment worstelen ze vooral met de keuze voor een geschikte slaapzak. De moeilijkheid wordt veroorzaakt door een combinatie van budget en toepasbaarheid. Het temperatuurverschil dat ze onderweg gaan tegenkomen zal waarschijnlijk enorm zijn en slaapzakken die dat aankunnen en nog enigszins compact zijn, tsja, die zijn erg duur… Een ei is daar dus nog niet over gelegd, ondertussen zoeken ze verder.
Over het budget is overigens goed nagedacht. Jeroen en Jelle hebben advies ingewonnen bij mensen die eerder dergelijke reizen hebben ondernomen en hebben hun dagbudget vastgesteld op 50 euro. De tijd die de heren er voor hebben uitgetrokken is ook royaal, Jeroen: “Er bestaan georganiseerde varianten van onze reis, waarbij je in iets meer dan een maand in Nepal bent. Dan ben je iedere dag dus maximaal aan het rijden en dat past niet bij ons idee van zo’n reis. Wij hebben gerekend met drie maanden tot aan Nepal, daarna rijden we weer terug naar India.”
Die laatste mededeling begrijp ik niet helemaal, dus ik vraag de Maaslanders om verdere uitleg. Een beetje zuur kijken ze elkaar aan en Jelle vertelt: “Tsja, eigenlijk wilden we de motoren in Nepal achterlaten en vanaf daar terug vliegen. Maar nu blijk je in die landen een carnet de passage nodig te hebben. Dat betekent dat je je motor ook weer mee terug moet nemen en niet in het land zelf mag verkopen of zelfs maar mag weggeven. Als je je daar niet aan houdt krijg je een boete van drieduizend euro… De motoren in Nepal op het vliegtuig zetten is bijna net zo duur, dus het beste alternatief is naar India terugrijden en daar de motoren in te kratten en te verschepen.”
Jeroen: “Precies, sta je dan met je motor van 400 euro… Maar aan de andere kant, het wordt natuurlijk wel een trofee om thuis neer te zetten!”

Jelle & Jeroen zullen via motoravonturist.nl te volgen zijn, zodat wij als thuisblijver toch een beetje kunnen meegenieten. Wij wensen ze alle succes met de laatste loodjes in de voorbereiding!